αγριμολογος

Marcel Proust:
«La louange la plus haute de Dieu est dans la négation de l’athée qui trouve la Création assez parfaite pour se passer d’un créateur. »
(«O υψηλότερος έπαινος του Θεού συνίσταται στην άρνηση του από τον άθεο που βρίσκει τη δημιουργία τόσο τέλεια ώστε να μπορεί να εγκαταλείψει τον δημιουργό.»)

Albert Camus:
«Alors ? Alors, la seule utilité de Dieu serait de garantir l’innocence et je verrais plutôt la religion comme une grande aventure de blanchissage, ce qu’elle a été d’ailleurs, mais brièvement, pendant trois ans tout juste, et elle ne s’appelait pas religion. Depuis, le savon manque, nous avons le nez sale et nous nous mouchons mutuellement. Tous cancres, tous punis, crachons-nous dessus, et hop ! au malconfort ! C’est à qui crachera le premier, voilà tout. Je vais vous dire un grand secret, mon cher. N’attendez pas le jugement dernier. Il a lieu tous les jours. »
(«Λοιπόν; Λοιπόν, η μόνη χρησιμότητα του Θεού, θα ήταν να εγγυάται την αθωότητα και βλέπω τη θρησκεία σα μια επιχείρηση λεύκανσης, αυτό που υπήρξε άλλωστε για ένα πολύ μικρό διάστημα, τρία χρόνια για την ακρίβεια, μόνο που τότε δεν ονομαζόταν θρησκεία. Το σαπούνι έγινε σπάνιο από τότε, η μύτη μας βρώμικη, σκουπίζουμε ο ένας του άλλου τις μύξες. Οι αποκτηνωμένοι, οι τιμωρημένοι, εμπρός, ας φτύσουμε ο ένας τον άλλον. Το ζήτημα είναι ποιος θα φτύσει πρώτος τον άλλον, αυτό είναι όλο. Θα σας πω ένα μυστικό αγαπητέ μου. Μην περιμένετε την τελική κρίση. Τη ζούμε κάθε μέρα.») -[Η Πτώση]

*

η απόδοση είναι του αγριμολόγου

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.