[όπως θάλασσα σε πιώμα πρωινού ·
15/10/2020 § Σχολιάστε
Κυριακή Βυρίνη, Αναπόκριτα
©αγριμολόγος
❈
(XVII)
Ιούλιος καύσωνας
Και φτιάχνεις μια βροχή
Στα μάτια μου
Πιο κάτω
Στη πιο μικρούλα λέξη σου
τρις το άνοιγμα της σάρκας
όπως διαβάζω από την έσω ρίζα
της πηγής ως τις κορυφές της
Αφή
Να εννοώ πλησίασμα δαχτύλων και παλάμης
κι όπως το τρέμισμα στο έξω μουέτσι και η σχισμή κι ο πόνος ο μέσα
Κι έπειτα καύλα
και στο μου σταυρώνει
το σκίσιμο στα σωθικά ως επάνω
απ’ τον αφαλό να βγει ως και τη γλώσσα
ύστερα…
ύστερα να σ’ αγαπήσω θέλω
όπως σάρκα σε σάρκα
όπως φωτιά σε φωτιά
όπως θύελλα
όπως νάμα
όπως θάλασσα σε πιώμα πρωινού
όπως άνεμος σε πρόσωπο να το στεγνώσει
όπως γαλήνη
όπως…
έχω κάτι σπασμένες επιθυμίες
από κραυγές σάρκας αφρόντιστης
φτερά παιδικά
πτήσεων μοναχικών
ένα κορμί που αναχωρεί
πηγή που ερημώνει
η φθορά με καθορίζει
ο χρόνος με τρώει
κι ας είναι που στις λέξεις σου
λιγώνομαι, κλαίω, υγραίνομαι
πως, με ποιο κορμί δικαίωμα σηκώνω
να σε αγαπήσω;
Γι αυτό σου λέω…
Στόμα να μένω
Να σ’ ανασαίνω χείλη
Χείλη να σε μιλάω γλώσσα
Γλώσσα να σε αρταίνομαι μάτια
Μάτια να σε διαβάζω ψυχή
Ψυχή να σε χορταίνω
Μα πιο πολύ χέρια
Χέρια να σε χαϊδεύω
Και μια καρδιά να σε χωράω.
*
©Κυριακή Βυρίνη
❈
[η χαροκόπα θυγατέρα του Κωστή Παλαμά ·
01/05/2018 § Σχολιάστε
Κωστής Παλαμάς,
Μπήκε ο Μάης
15 Χρόνια Στάχτες
“Και τώρα μπήκε ο Μάης ο μήνας μπήκε
με την Πρωτομαγιά του,
τη χαροκόπα θυγατέρα,
και να στ’ απλόχωρο λιβάδι,
στ’ ολόχλωρο, στ’ ολανθισμένο,
μεθάει και σκούζει και φρενιάζει
της γυφτουριάς το πανηγύρι,
το πανηγύρι της Κακάβας.
Κ’ η ρεματιά που το χωρίζει
το ένα τ’ απλόχωρο λιβάδι
σε δυο αδερφάκια λιβαδάκια,
βλέπει απ’ το μια της άκρη, βλέπει
κι από την άκρη της την άλλη,
σε μια τριγύρω νερομάννα,
γιορτή παράξενη μεγάλη
το χρόνο μια φορά,
στο έμπα του Μάη του μήνα,
στ’ άνθια του Μάη και τη χαρά.”
*
[Κ. Παλαμάς, «Το πανηγύρι της Κακάβας» από το «Δωδεκάλογο του γύφτου»
Από την Πρωτομαγιά του 2015 στις Στάχτες
[γεύση της πόλης μιλημένη στον άνεμο·
18/04/2018 § Σχολιάστε
Του Alfonso Gatto, μετάφραση Γιώργος Κεντρωτής
15 χρόνια Στάχτες -Αρχείο Απριλίου, 2016
©Chiara Banfi/Fiume 15 da série Achates, 2015/Silvia Cintra + Box 4/Mixed Media/Agate, lined paper and freijó/Miami Beach 2015
και απ’ το ανοιχτό μπαλκόνι στη γλυκιά
νύχτα του Νότου, η γυναίκα μού φάνηκε
μι’ άπληστη δίνη σαν νερό
παγωμένο. Και δίχως ποτέ να γυρίσει,
ανεβαίνει ο φωτεινός λαιμός, κατεβαίνει στο σκοτάδι
των ματιών αδηφάγος, σταθερός και αδηφάγος.
Με στόμα ανοιγμένο στη βροχή, ένα μαύρο
τσαμπί τής άφηνε στάλα τη στάλα
γεύση της πόλης μιλημένη στον άνεμο.
Μετάφραση ©Γιώργος Κεντρωτής, στις Στάχτες 16 Απριλίου, 2016
