[με αφορμή το… φιλεργατικό Κατάρ ·
16/12/2022 § Σχολιάστε
Φαίνεται ότι έχει αναπτυχθεί μια κουλτούρα μελών ομάδων πίεσης που, με το αζημίωτο, υπονομεύουν τις ευρωπαϊκές χώρες και τις αξίες τους προς όφελος ισλαμικών συμφερόντων.
Γράφει η ακούραστη Σώτη Τριανταφύλου, με αφορμή τα περί της Καϊλής στο Athens Voice
[…]Σε μια εποχή όπου η FIFA είναι ύποπτη για δωροληψία από το Κατάρ, γίνεται σαφές ότι το εμιράτο έχει βάλει τα δυνατά του και ότι έχει αποκτήσει πράκτορες στην Ευρώπη: άπληστα, αήθη και κουτά άτομα που πιστεύουν ότι με την πανουργία και με τη δήθεν προνομιακή τους θέση δεν θα πιαστούν ποτέ στην παγίδα του νόμου. Έτσι, εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία: ενθαρρύνουν το χτίσιμο τζαμιών, τη νομοθεσία κατά της ισλαμοφοβίας, τις εκστρατείες υπέρ της μαντίλας, ενώ δηλώνουν ότι το Κατάρ είναι παράδεισος. Επιπλέον, καταδιώκουν μέσω της λογοκρισίας όσους Ευρωπαίους επιμένουν ότι πίσω από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μουσουλμανικών μειονοτήτων κρύβονται ισλαμικά συμφέροντα και δικτάτορες. Οι μίσθαρνοι δεν ντρέπονται και οι τιμές της διαφθοράς είναι φτηνές. Για λογαριασμό τους ντρεπόμαστε εμείς οι υπόλοιποι, ιδιαίτερα αν προσπαθούμε να βελτιώσουμε την εικόνα της δικής μας χώρας στον κόσμο —η οποία, προς το παρόν, αντιστοιχεί στον βίο και στην πολιτεία ανθρώπων σαν την Εύα Καϊλή— καθώς και την εικόνα της Ενωμένης Ευρώπης στην οποία εξακολουθούμε να πιστεύουμε.
Από την πλευρά του, ο εμίρης του Κατάρ Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ-Θανίδιαμαρτύρεται ότι η χώρα του έχει γίνει στόχος δυσφήμισης. Aν πρόκειται για δυσφήμιση δεν είναι η πρώτη φορά: το καλοκαίρι του 2015, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, η σύζυγος του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ, Σέρι Μπλερ-Μπουθ, εκπροσωπούσε συμφέροντα της καταριανής μοναρχίας και τα πρωθούσε στην τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον. Τότε, η Σέρι Μπλερ απάντησε με επιστολή στην εφημερίδα χαρακτηρίζοντας το δημοσίευμα «εντυπωσιθηρικό και ανακριβές», αλλά δύο μήνες αργότερα, όταν διέρρευσαν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Κλίντον, απεδείχθη ότι η Μπλερ είχε κανονίσει ανεπίσημες συναντήσεις με τους Καταριανούς για «συνεργασία σε φιλανθρωπικούς σκοπούς». (Θα επανέλθω σε επόμενο άρθρο σχετικά με τους φιλανθρωπικούς σκοπούς του Κατάρ, ιδιαίτερα μέσω της λεγόμενης Qatar Charity.) Παραλλήλως, η Σέρι Μπλερ ήταν μισθωτή του πρωτότοκου γιου του πρώην εμίρη Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θανί —που έχει αποκτήσει με μία από τις τρεις συζύγους του, τη Μόζα— για να τον βοηθήσει να «βελτιώσει το παγκόσμιο προφίλ του». Το αναφέρω απλώς.
Το Κατάρ —όπως όλα τα ισλαμικά κράτη— κάνει κι αυτό τη δουλειά του: εξισλαμισμό και επενδύσεις. Πρόκειται για κληρονομική μοναρχία με σημαντική δύναμη στον αραβικό κόσμο: το ισλαμιστικό ειδησεογραφικό δίκτυο δορυφορικής τηλεόρασης Αλ Τζαζίρα έχει την έδρα του στην Ντόχα. Οι Καταριανοί έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην Αραβική Άνοιξη καταπνίγοντας τα δημοκρατικά στοιχεία και ενισχύοντας τις πιο σκοταδιστικές δυνάμεις, τουτέστιν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Κανείς δεν μίλησε τότε και κανείς δεν μιλάει τώρα. Μέσα στη γενική συμφιλίωση με δικτάτορες και άλλους εγκληματίες, οι Ευρωπαίοι δεν ασχολήθηκαν ούτε με τη διένεξη ανάμεσα στην Αίγυπτο, στη Σαουδική Αραβία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στο Μπαχρέιν από τη μία πλευρά, και το Κατάρ από την άλλη: το 2017, αυτές οι τέσσερις χώρες διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ, επικαλούμενες την υποτιθέμενη στήριξη των Καταριανών σε εξτρεμιστικές ομάδες. Η διαφωνία έγκειτο στο ποιες εξτρεμιστικές ομάδες θα στήριζε η μία ή η άλλη χώρα: από αυτή την ενδο-ισλαμική υπόθεση θα μπορούσαν να εξαχθούν πολύτιμες πληροφορίες για τα ισλαμιστικά δίκτυα στη Δύση. Όμως, το αποτέλεσμα ήταν η εντατικοποίηση των οικονομικών και στρατιωτικών δεσμών του Κατάρ με την Τουρκία και το Ιράν. Kαι με τη Γαλλία που θέλει να τα έχει καλά με όλους: οι ειδικές δυνάμεις του Κατάρ, που βοήθησαν τους αντάρτες της Λιβύης στη μάχη της Τρίπολης το 2011, εκπαιδεύτηκαν από Γάλλους. Επιπροσθέτως, όπως όλοι ξέρουμε, η παρισινή ομάδα ποδοσφαίρου Paris Saint-Germain ανήκει στην Qatar Sports Investments και πρόεδρός της είναι ο Νάσερ Αλ Χελαϊφί, στον οποίον ανήκει και ο μισός κόσμος του τένις. Ο Χελαϊφί είναι υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβένηση του Κατάρ. Εξαιτίας όλων αυτών, στη Γαλλία η είδηση περί κυκλώματος διαφθοράς στο Ευρωκοινοβούλιο έγινε μονόστηλο. Ζούμε από το πετρέλαιο και από τις επενδύσεις των σαλαφιστών: το Κατάρ έχει στήσει 42 τεράστιες επιχειρήσεις στη Γαλλία και έχει διοχετεύσει 2,4 δις δολάρια στα γαλλικά ΜΜΕ. Σε επόμενο άρθρο θα επανέλθω και σε αυτό: «έγκυρα» ευρωπαϊκά έντυπα εξαρτώνται από καταριανό χρήμα.
◉
[Τιμή στον μαύρο ανθρωπιστή βαρκάρη των Χανίων·
21/11/2022 § Σχολιάστε
Ο Σαλής ήταν μια από τις γνωστότερες φυσιογνωμίες της πόλης των Χανίων τον περασμένο αιώνα. Ήταν απόγονος μαύρων εργατών ή χαλικούτηδων από την εποχή της Αιγυπτιοκρατίας στην Κρήτη, καταγόμενος από το Σουδάν ο οποίος δε θέλησε να εγκαταλείψει τα Χανιά κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 και έτσι παρέμεινε στην πόλη, όπου έγινε ευρέως γνωστός για την εργατικότητα, την εγκαρδιότητα και την καλοψυχία του.
Υπήρξε ένας αγαθός γίγαντας πολύ αγαπητός στους Χανιώτες. Ζούσε σε ένα μικρό σπίτι με την αδελφή του. Κάποια στιγμή έκαναν απέλαση σε πολλούς ξένους από τα Χανιά Ανάμεσα τους και ο Σαλής, ο οποίος όταν ανοίχτηκε το καράβι βαθιά έπεσε στη θάλασσα κ κολυμπώντας γύρισε
«Αυτή είναι η πατρίδα μου» έλεγε. Και τελικά παρέμεινε για πάντα στα Χανιά.
Στα χρόνια της μεγάλης φτώχειας έκανε μια πράξη που τίμησε την ανθρωπιά, που έμεινε στην καρδιά του κόσμου. Αγόραζε, με τα λίγα χρήματα που έβγαζε, τρόφιμα (ρύζι, μακαρόνια, ζάχαρη) και τα έδινε σε έναν νεαρό φίλο του με ποδήλατο.
«Πήγαινε σε εκείνο το σπίτι, άφησε στην πόρτα αυτήν την τσάντα και πρόσεξε να μη σε δουν» έλεγε στο μικρό αγόρι, δίνοντας του το σχετικό πουρμπουάρ. Γιατί έτσι προστάτευε την αξιοπρέπεια εκείνου που είχε την ανάγκη.
Το πρωί, η κάθε φτωχή γυναίκα έβρισκε στην πόρτα της έναν θησαυρό. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, κανένας δεν ήξερε ποιος είναι ο ευεργέτης.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, γύρω στο 1967, κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Μοίρασε τα χρήματα σε δύο ορφανά κορίτσια, σαν προίκα για να παντρευτούν.
Πέθανε στις 29 Φεβρουαρίου 1967 στο δωμάτιό του επί της οδού Θεοτοκοπούλου την ώρα που κοιμόταν και τον βρήκαν δυο μέρες μετά.
Η Εκκλησία είχε ένα πρόβλημα. Επειδή ήταν μουσουλμάνος, δεν μπορούσαν να τον κηδέψουν σε χριστιανικό νεκροταφείο. Τότε οι Χανιώτες ξεσηκώθηκαν -προς τιμήν τους- και τον κήδεψαν δημοσία δαπάνη στο Κοιμητήριο του Αγίου Λουκά (εκεί βρίσκεται ακόμα ο τάφος του). Οι στίχοι του φίλου του Γιώργου Γεωρβασάκη γράφτηκαν στη μαρμάρινη πλάκα:
«Ας ήσουν μαύρος
Ας μην ήσουν χριστιανός
Ας ήταν μαύρη η μορφή σου
Μα απ’ το χιόνι πιο λευκή ήταν η ψυχή σου».
Τα παιδιά τον αγαπούσαν γιατί τα υπολόγιζε και τους έδινε σοκολάτες και καραμέλες. Εκείνο το βράδυ έκλεψαν ένα ποδήλατο και το έβαλαν στον τάφο του, «για να πηγαίνει βόλτες» είπαν οι μικροί του φίλοι. [από τον φίλο Θοδωρή Καλούδη]
Τιμή στον μαύρο βαρκάρη: Οδός Σαλή Χελιδωνάκη
Τοποθετήθηκε η πινακίδα και πλέον και επίσημα η 1η πάροδος της οδού Θεοτοκοπούλου θα λέγεται Σαλή Χελιδωνάκη.
Ο Σαλής ζούσε σε αυτή την περιοχή της παλιάς πόλης, σε ένα ακίνητο που βλέπει το λιμάνι, κάτω από την καφετέρια “Tαράτσα”.
Η αρχική γνωμοδότηση έγινε από το συμβούλιο της δημοτικής κοινότητας Χανίων (15/2013) και σύντομα μετά ακολούθησε η 4012/2013 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων που οριστικοποίηση την ονομασία της οδού σε Σαλή Χελιδωνάκη. [iscreta.gr]
◉
[όχι, δεν της έχω εμπιστοσύνη·
05/11/2022 § Σχολιάστε
©Δημήτρης Χαντζόπουλος, Καθημερινή 2.11.22
Η «Δικαιοσύνη» μας φυσάει, μετά… 4μιση(!) χρόνια ξεκίνησε τη δίκη για το Μάτι και πήρε… αναβολή λόγω μικροτάτης αιθούσης 30 τετραγωνικών (ασανσέρ ήτο;;;).
―Έχω εμπιστοσύνη στην Ελλ. «Δικαιοσύνη». Θα καταφέρει να παραγραφεί η ενοχλητική υπόθεση. Πάμε όλο και καλύτερα.
◉
[φέρουν στα σπλάχνα τους εκείνο το οποίο καταγγέλλουν·
27/10/2022 § Σχολιάστε
Επιστροφή στις φυλετικές εμμονές και τις προκαταλήψεις της άκρας δεξιάς της δεκαετίας του 1930 με το πρόσχημα του αντι-ρατσισμού βλέπει ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, καταγγέλλοντας τους αριστερούς «αντιφά» ότι κολλούν την ταμπέλα του «φασισμού» σε οτιδήποτε με το οποίο διαφωνούν.
O Μπρυκνέρ ήταν από τους πρώτους που κατήγγειλαν τον αριστερό ισλαμο-φασισμό στη Γαλλία, που επιδιώκει να ωθήσει «τις δημοκρατικές κοινωνίες προς τον αυταρχισμό και τη διάβρωση του κράτους δικαίου», παίζοντας έτσι «ανοικτά το παιχνίδι ανόδου στην εξουσία αντιευρωπαϊκών και αυταρχικών δυνάμεων, ώστε, πέρα από την πνευματική αποσταθεροποίηση, να ενισχυθεί και η δική τους αυταρχική αντίληψη περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που με πρώτα αυτά των γυναικών, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους».
Τώρα, στο βιβλίο του με τίτλο «Un coupable presque parfait – La construction du bouc emissaire blanc» («Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος – Η δημιουργία του λευκού αποδιοπομπαίου τράγου»), που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στην Ιταλία και προκαλεί πολλές συζητήσεις, ο εμβληματικός Γάλλος φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος υποστηρίζει ότι στην εποχή μας η Αριστερά έχει αντικαταστήσει την πάλη των τάξεων (που φαίνεται να έχει γίνει προνόμιο της Δεξιάς) με την αδιάκοπη υπεράσπιση των μειονοτήτων, κολλώντας τη ρετσινιά του «φασιστικού» σε οτιδήποτε δηλώνει άμεσα ή έμμεσα μια πρόσδεση με τις παραδόσεις και με τον τρόπο αυτό έχει εντοπίσει έναν νέο πολέμιο, στον οποίο στρέφει τα βέλη της: όχι πλέον τον καπιταλισμό, αλλά «τον ετεροφυλόφιλο λευκό άνδρα».
«Δεν εμπιστεύομαι τους »αντιφά», διότι φέρουν στα σπλάχνα τους εκείνο που ισχυρίζονται ότι καταγγέλλουν», λέει.
Κατά τον Μπρυκνέρ, τον διασημότερο ίσως σύγχρονο φιλόσοφο της Γαλλίας, η Ευρώπη επηρεάζεται ανεξήγητα από οτιδήποτε προέρχεται από τον αγγλοσαξονικό κόσμο. Όχι μόνον από τις τάσεις στη μόδα και τα διάφορα καταναλωτικά αγαθά, αλλά πρωτίστως από τα γεννημένα στις αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις ρεύματα σκέψης (σε αυτήν την περίπτωση σήμερα τα νεο-φεμινιστικά, αντιρατσιστικά και αντι-αποικιοκρατικά) που έχουν εντοπίσει στον λευκό άνδρα έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Ανεξάρτητα από το ποια είναι τα πραγματικά του λάθη, ο «λευκός ετεροφυλόφιλος» είναι ένοχος ως τέτοιος.
Πρόκειται για έναν αντιρατσισμό, που είναι στην ουσία ρατσισμός από την ανάποδη. «Όταν μας λένε, π.χ., ακτιβιστές ότι ένας λευκός είναι εκ φύσεως ρατσιστής, διότι αυτό είναι εγγενές με αυτόν τον ίδιο και απορρέει από αυτόν ως μία ακούσια έκφανσή του, βρισκόμαστε ήδη στην εικονογράφηση ενός ρατσισμού εκ της ουσίας της ίδιας, αποδίδουμε ένα χαρακτηριστικό σε ένα άτομο εξαιτίας της βιολογικής και γενετικής του ουσίας. Και παρά ταύτα, τα άτομα αυτά ισχυρίζονται ότι είναι με την πλευρά της αλήθειας».
Στις ΗΠΑ, καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, οι θεωρίες αυτές δημιουργούν παράλογη συμπεριφορά, λέει ο Μπρυκνέρ, αναφέροντας το παράδειγμα Αμερικανών επιχειρηματιών που αρνούνται να καθίσουν στο αεροπλάνο δίπλα σε μια γυναίκα υπάλληλό τους και στα ξενοδοχεία ζητούν δωμάτια σε διαφορετικούς ορόφους για να αποφύγουν τις κατηγορίες παρενόχλησης, ενώ στα πανεπιστήμια συνιστάται η σύνταξη γραπτών συμφωνιών πριν από τη σεξουαλική επαφή. Καταγγέλλει τις «απλώς γελοίες πρωτοβουλίες», όπως αυτή που καλεί τις γυναίκες να σταματήσουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τα αρσενικά (το αρσενικό είναι πάντα «βίαιο αρπακτικό», ακόμη και όταν το σεξ είναι συναινετικό), ή εκείνη που απαιτεί χρωματιστά τσιρότα για τους μη λευκούς.
Ο Μπρυκνέρ δεν αρνείται διόλου την ανάγκη προάσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων και παραδέχεται τα πολλά ελαττώματα της λευκής Δύσης. Ωστόσο, όπως σημειώνει, αναπτύσσεται ένας «ρατσιστικός αντι-ρατσισμός», όπως τον αποκαλεί, που καθίζει μόνο λευκούς ετεροφυλόφιλους στο εδώλιο και συχνά το κάνει βάσει εντελώς εσφαλμένων πεποιθήσεων (όπως το επιχείρημα ότι οι «γενοκτονίες» διαπράχθηκαν μόνο από λευκούς· θα αρκούσε να σκεφτούμε τι συνέβη στο Μπουρούντι και τη Ρουάντα και τους δύο εκατομμύρια θανάτους που προκλήθηκαν από συγκρούσεις μεταξύ εθνοτικών ομάδων, ή το γεγονός ότι η κλιματική αλλαγή προκλήθηκε από τις αποικιακές δραστηριότητες των λευκών…
Πρόκειται, σχολιάζουν ιταλικά ΜΜΕ, για ένα βιβλίο στο οποίο ο Μπρυκνέρ παραθέτει τεκμηριωμένες απόψεις και θέτει ενοχλητικά ερωτήματα σχετικά με το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει ένα μέλλον όπου θα κυριαρχεί το «πολιτικά ορθό» και οι απόψεις υστερικών ιδεολογικών μειονοτήτων, που ισχυρίζονται ότι είναι με την πλευρά της αλήθειας. [Τρύφωνας Καϊσερλίδης]
✳︎
[Πρόσφατα το βιβλίο κυκλοφόρησε κ α ι στη χώρα μας με τον τίτλο Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος, από τις εκδόσεις Πατάκη (ε δ ώ), σε μετάφραση Ανδρέα Παππά.
αγριμολογος 