αγριμολογος

photo: stratos fountoulis

❇︎

Mικρές κομψές σμαλτωμένες επιγραφές με περίτεχνες γραμματοσειρές κι έντονα γλυκά γκρίζα νούμερα σε λευκό παλ φόντο μπρος σε ταπεινό ή μεγαλοπρεπές σπίτι· ή ακόμα και δωμάτιο ξενοδοχείου περιωπής· επιγραφές που προϊδεάζουν μία ευγένεια, μία λεπτότητα· προϊδεάζουν χαμηλόφωνες σοβαρές ή και σοβαροφανείς συζητήσεις σε χώρους όπου οι πόρτες δεν τρίζουν, δεν ακούγονται ποτέ να ανοιγοκλείνουν από το τακτικό λάδωμα των μεντεσέδων μέσα σε δωμάτια διακοσμημένα από έπιπλα διαχρονικής αξίας, αυτά που συνήθως λατρεύουν υπάλληλοι του διπλωματικού σώματος οι οποίοι τυγχάνουν συχνοί ανά τον κόσμο ταξιδιώτες εκπροσωπώντας τη χώρα τους ―όλα αυτά καλύπτουν πολλές ανθρώπινες αδυναμίες, ματαιοδοξίες, θαμπές υποκρισίες, πολιτισμό κι ευγένεια εντός ενός περίτεχνου κοινωνικού πλέγματος του φαίνεσθε· κι αυτό, όπως και πολλά άλλα ανθρώπινα, είναι

αναπόφευκτο.

❇︎

Μαρτυρίες

❆

28-10-1940
Ώρα 5.30´ Είδηση ότι εκηρύχθη ο πόλεμος – Εις το σπίτι Θεμιστοκλέους 3.–
7 π.μ. Πρώτος συναγερμός. Είδησις γενικής επιστρατεύσεως.
10 π.μ. προκήρυξις ότι καλούμαι στρατιώτης. Προετοιμασία αναχωρήσεως – διάφορα.–
2 μ.μ. Έγραψα στο σπίτι. Ήρθε η Μ. και εκαθήσαμε λίγο.–
4.30´ μ.μ. Αναχώρησις διά Σύνταγμα. Είδησις ότι πρέπει να παρουσιαστούμε, [présenter, γαλλικά στο πρωτότυπο]
5 μ.μ. Ανεβήκαμε πολλοί σαν σαρδέλλες στο καμιόνι. Άφιξις νύχτα εις Χαϊδάρι. Πλήθος κόσμου εν αναμονή. Κατάταξις.
7 μ.μ. Μετάβασις διά διανυκτέρευσιν μετά 3-4 συμπατριωτών, περιπέτεια νυκτός, ύπνος στρωματσάδα.
Έλλειψις χρημάτων.–

*

29-10-1940
5 π.μ. Έγερσις, καφές ρεβίθι.
6 π.μ. Χαϊδάρι, κατάταξη, ντύσιμο, άρβυλα. Χάζεμα δίωρον.–
12 μεσημ. Συσσίτιο, κονσέρβα κρέας βόιο, δανικό, άνοστο. Έλλειψις νερού, μεγάλη περιποίηση από παιδιά.– Ύπνος στα πεύκα.
5 μ.μ. Εις αποστολήν μετ’ άλλων.–
9 μ.μ. Αναχώρησις πεζή από Χαϊδάριον εις Αθήνας με Χαρίλαον Οικονόμου.–
10 μ.μ. Ύπνος εις Αθήνας.

*

30-10-1940
7 π.μ. Εις Σύνταγμα τηλ/τών. Παραμονή δι’ όλας τας ημέρας εις Συν/μα.
Δύο μεταβάσεις εις την πόλιν, μεσημβρίαν και εσπέραν.
6 1/2 μ.μ. με Μαρ., μία ώρα ευχάριστη.
8 μ.μ. επιστροφή εις Σύνταγμα. Εις τας 11 μ.μ. κατόπιν τηλεφων. ήρθε ο Νιόνιος, όστις έφευγε διά Θεσσαλονίκην. δρχ. 500.–
Εις τας 3 1/2 μ.μ. άλλες 300 από θείον Θανάσην.
8 1/2 μ.μ. Είδησις ότι αναχωρούμεν εις τας 10 μ.μ.
10 1/2 μ.μ. Αναχώρησις, λίαν στενόχωρη επιβίβασις. Ταξίδι κουραστικό εις βαγόνια, αποθήκας. Μεγάλη καθυστέρησις. Έπειτα από ολονυκτία – διότι δεν υπήρχε τρόπος δι’ ύπνον.

*

31-10-1940
Ξημερώσαμε μόλις εις Λεβάδειαν. Το ταξίδι συνεχίσθη έτσι αργά και εκνευριστικά και ιδίως χωρίς καμμιά ξεκούραση. Στους σταθμούς έπαιρνα εδώ εκεί μερικά πραματάκια για φαγητό. Δεν υπήρχε όρεξις.–
Δευτέρα διανυκτέρευσις στο τραίνο. Νυχτώσαμε στη Λάρισσα. Παραμονή εκεί περίπου μία ώρα. Μια βιαστική επίσκεψις στην πόλη η οποία είναι πολύ μακρυά από τον σταθμό.–
Πήραμε μερικές ντομάτες και ένα κυδώνι. Βιαστικά και στο πόδι φάγαμε σ’ ένα μαγαζάκι 3 κεφτέδες τηγανιτούς, άθλιους και ήπιαμε ένα κατοσταράκι κρασί πιο άθλιο.–
Η νύχτα πέρασε χειρότερα από την προηγούμενη. Είχε αρκετό κρύο. Μου φάνηκε ιδίως περισσότερο το στίβαγμα. Είχε δε βρωμίσει πολύ το βαγόνι, σε σημείο που να μην μπορείς να το βλέπεις. Χάλια.– Γίνεται όμως κανείς, άλλος άνθρωπος και προσαρμόζεται αναγκαστικά σε όλα με λίγη αντοχή.–

*

[από το βιβλίο: Στάθης Γκοτσίνας, Από χιόνι… Πολεμώντας στην Αλβανία, Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες ΙV, Βιβλιόραμα, 2006 »»»Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού »

❆

Αυθαιρεσία XXXΧI

✻

Ξηρασία. Εσωτερική. Εγκατάλειψη σε θάλασσα λεπτομερειών, η μοχθηρία κι η αδιαφορία της καρδιάς. Σαν ν’ αποκοιμήθηκε, λένε, η παλιά (παν)άξια ανθρωπότητα. Αυτά και άλλα αδιάφορα σκεφτόταν, καθώς έπλενε προσεκτικά τα πιάτα του βραδινού του -υποχρέωση απαραβίαστη το να αφήνει τα πάντα καθαρά και στη θέση τους πριν πέσει για ύπνο, πράγμα που έρχεται, να μας διδάξει ότι -εδώ και πάλι η σκέψη του σαλπάρει γι’ αλλού- για τις νεαρές ψυχές, για τις οποίες, κάποιες τέτοιες ασήμαντες εκκρεμότητες, θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα καταγέλαστες, και η υποχρέωση κενό γράμμα. Βλακείες. Και δεν είναι άνθρωπος που σκέφτεται και ξεστομίζει βλακείες, και σκέφτηκε -εδώ και πάλι η σκέψη του σαλπάρει γι’ αλλού- το μικρό του δωμάτιο που χρησιμεύει για γραφείο και ως καθιστικό, εκεί όπου κατάφερε να τοποθετήσει ένα διθέσιο καναπέ, μία φιλόξενη αναπαυτική καρέκλα κι απέναντι μια τηλεόραση που σπανίως άνοιγε. Οι τοίχοι είναι επενδυμένοι με βιβλία· κι ανάμεσά τους έμπαινε το φως του παραθύρου· εκεί τον περίμενε υπομονετικά το γραφείο. Το μέτριο αυτό περιβάλλον άνεσης συμπλήρωνε ένα· με υποτονικά χρώματα, ξεθωριασμένο χαλί. Στις ανάκατες σημειώσεις του πάνω στο γραφείο αχνοφαίνονταν, οι πιθανότητες των

μελλοντικών του διαφοροποιήσεων.

*

όλες οι «αυθαιρεσίες»

✻