[κότσυφας και σκουληκαντέρα ·
04/04/2020 § Σχολιάστε
Ανοιξιάτικο
❇︎
Αν ένας Κότσυφας σκαλίζοντας με το ράμφος του το χώμα ανακαλύψει μια σκουληκαντέρα, προσπαθεί να την τραβήξει προς τα έξω. Το σκουλήκι όμως γαντζώνεται γερά στην τρύπα του με τα σκληρά δαχτυλίδια, αποκαλύπτουν την κοιλιά του. Αν το σκουλήκι κοπεί σε δύο κομμάτια, το τμήμα που απομένει μέσα στη φωλιά, τρυπώνει μέσα στο χώμα. Αν στο τμήμα αυτό υπάρχει το κεφάλι του σκουληκιού, τότε παραμένει στη ζωή και σχηματίζει καινούριο άκρο. Την άνοιξη βλέπουμε συχνά σκουληκαντέρες που έχουν φαρδιές ζώνες χρώματος πορτοκαλί. Τα πουλιά αποφεύγουν αυτά τα σκουλήκια, γιατί αυτό το σημείο του σώματός τους, με το προειδοποιητικό χρώμα, δεν περιέχει μόνο τα αυγά της σκουληκαντέρας, αλλά επίσης και ένα επικίνδυνο δηλητήριο.
❇︎
[προσφυγιά ή ‘Αντίο για πάντα’…
02/01/2020 § Σχολιάστε
Μαρτυρίες…
φωτό: foroline.gr
Όταν το κλιμάκιο της οργάνωσης του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού ήλθε στη Σαμσούντα, οι γονείς μου παρέλαβαν τον αδελφό μου και ανέβηκαν όλοι στο πλοίο που θα τους μετέφερε από τη Μαύρη Θάλασσα στη νέα πατρίδα. Εκεί επάνω σε λίγο έγινε το αδιαχώρητο από το συνωστισμό.
Όλοι ήταν άνθρωποι ρημαγμένοι και ταλαιπωρημένοι, άλλοι από χωριά και άλλοι από πόλεις. Πολλοί είχαν κατέβει κατευθείαν από τα βουνά, όπου ζούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, και έμοιαζαν με αγρίους.
Αφού τελείωσε η επιβίβαση, το καράβι τους ξεκίνησε για την Ελλάδα κι εκείνοι, ατενίζοντας προς την ακτή, αποχαιρέτησαν για πάντα τα μέρη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, που είχαν τις περιουσίες τους, τα υπάρχοντά τους και που ποτέ πια δε θα ξαναέβλεπαν.
Στη συνέχεια, ταξιδεύοντας μέσω Κωνσταντινούπολης, πέρασαν τα στενά των Δαρδανελλίων και φθάσανε στην Ιτέα.
Εκεί το καράβι τους τέθηκε σε καραντίνα.
Αφού πέρασε και αυτή η δοκιμασία και ο καπετάνιος ρώτησε τον αρμόδιο υπάλληλο σε ποιο μέρος θα έπρεπε να αποβιβάσει τους πρόσφυγες που μετέφερε, εκείνος του είπε:
– Τους είδα και πρόσεξα ότι είναι πολύ φτωχοί. Πήγαινέ τους στη Θεσσαλία. Εκεί τουλάχιστον δε θα πεινάσουν!
Έτσι, ύστερα από μερικές ώρες, το πλοίο τους έμπαινε στο λιμάνι του Βόλου και σε λίγο πατούσαν στη χώρα του Ιάσονα και πολλοί από τους πρόσφυγες δε φορούσαν στα πόδια τους ούτε καν ένα σανδάλι!
*
[από το βιβλίο: Αγαθή Σιναπλίδου-Αποστολοπούλου, Από τη Μαύρη Θάλασσα στη Χώρα του Ιάσονα. Γεγονότα και αληθινές ιστορίες, Θεσσαλονίκη, Ερωδιός, 2013
[το θέρος ·
24/06/2019 § Σχολιάστε
Με χίλιους δυο τρόπους φροντίζουν έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ιδιαιτέρως η τηλεόραση, να μας κρατάνε ενήμερους με μουσικούς βομβαρδισμούς, χώρια το μουσικό φεστιβαλικό ολοκαύτωμα που θα υποστεί, μάλλον ευχαρίστως, το πανελλήνιο – καλοκαίρι γαρ. Οι κλασικές λεγόμενες θερινές «αρπαχτές» έντεχνων ή μη αοιδών προσπαθώντας να βγάλουν τα σπασμένα του χειμώνα από τις άδειες πίστες. Οι «αρπαχτές» εντάσσονται επαξίως σε… πολιτιστικά προγράμματα των δήμων. Παρουσιάζονται με υπερηφάνεια από δημοτικούς άρχοντες. Δώστε πολιτισμό στο λαό. Δώστε πόνο, «Πήρε φωτιά το Κορδελιό, καίγονται τα μορτάκια»… και με την ευκαιρία· ατρόμητοι ρεπόρτερ τρυπώνουν ανάμεσα σε φλογισμένα βάτα, κουκουνάρες, δέντρα και ηρωικά καναντέρ να διασχίζουν, ραντίζοντας νερό, τους αιθέρες, ώστε να καεί καταλλήλως το τηλε-πελεκούδι με τον τηλεθεατή να μονολογεί στον καυτερό καναπέ «δεν άφησαν τίποτα όρθιο –που πάμε!»· κι αφού πυρπολούνται, όλα live, βουνά και ραχούλες και γίνει η ύπαιθρος στάχτη και μπούλμπερη, κι ενώ τα μπάνια του λαού συνεχίζουν ακατάπαυστα, οι κλασικές θερινές μετακινήσεις πληθυσμού ζωντανεύουν χωριά, χωράφια, ακτές και βουνοπλαγιές, κι οι έντεχνοι αοιδοί με τις «αρπαχτές» τους, να ζωντανεύουν αλάνες, νταμάρια, θέατρα κι αρχαίες αγορές.
Καλό καλοκαίρι.
‘στορίες
17/05/2019 § Σχολιάστε
17.
«Διπλόφρυς»
…ο κόσμος των εικόνων που ονειρεύτηκα από τις οποίες
αποτελείται εξίσου ο στοχασμός μου και η ζωή μου…
Fernando Pessoa *
Χαράλαμπος Καραδιάκος. Γεννήθηκε το 1878 στην Αθήνα. Έμεινε γνωστός κυρίως με το παρατσούκλι «Διπλόφρυς» καθότι γεννήθηκε με δύο ζεύγη φρύδια πάνω από κάθε μάτι. Φοίτησε στην Ιατρική Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στη Πανεπιστήμιο της Λειψίας στη Γερμανία και διορίσθηκε βοηθός του γνωστού εκείνη την εποχή, περίφημου καθηγητή Φουχτενλάχτεν. Το 1925, μετά το θάνατο του καθηγητή Καλλινικούλη, ο Χ.Κ. τον αντικατέστησε καταλαμβάνοντας την έδρα της Έρευνας στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Από το αρχείο της γνωστής εφημερίδας «Εστιακή» τον Μάρτιο του 1943, διαβάζουμε: «Έγραψε πλείστας μελέτας γερμανιστί, ελληνιστί και γαλλιστί, μερικάς δε με την συνεργασίαν του καθηγητού Νικολαϊτζόγλου, εκ των οποίων σπουδαιότεραι είναι: Περί ελαστικότητος των μυών, Περί της επιδράσεως του κουραρίου επί τον διά βερατρίνης δηλητηριασθέντα μύν του βατράχου, και βεβαίως την περίφημη μελέτη του, Περί των κέντρων της αναπνοής επί των ημισφαιρίων του εγκεφάλου, όπου, σημειώνονται κάποιοι ιατρικοί ακαταλαβίστικοι, για μένα, όροι, περί της «αναπνοής που ελέγχεται από ένα πυκνό δίκτυο που εδράζεται στον κατώτερο εγκέφαλο…», και ότι ο βασικός αναπνευστικός ρυθμός παράγεται από ένα σύνολο νευρώνων του συμπλέγματος κλπ., κλπ.
Το σημαντικότερο όμως επιστημονικό επίτευγμα του Χαράλαμπου Καραδιάκου, ήταν παραδόξως, στη Ζωολογία, το οποίο επίτευγμα καταγράφεται σε όλα τα Scientific annals of zoology (επιστημονικά αρχεία ζωολογίας) από το 1945 έως σήμερα: την ανακάλυψη ενός είδους μικροσκοπικών μονοκύτταρων πρωτοζώων, που φέρουν το όνομα του.
Στο έγκριτο περιοδικό «Εικόνες Βιολογίας», εκδόσεις Γαλιλαίου, τ.256, Μάιος 1944, σελ. 76, διαβάζουμε την πλήρη επιστημονική περιγραφή του συγκεκριμένου πρωτόζωου:
«Γένος θηκαμοιβών της οικογενείας των διπλοφρυδών. Είναι μικροσκοπικά πρωτόζωα, άτινα απαντούν εις τα γλυκέα ύδατα. Το μονοκύτταρον σώμα των περιβάλλεται είτε από λεπτόν δερμάτιον, είτε από σφαιρικήν ή λεμονοειδή θήκην εκ χιτινώδους (όπως το περίβλημα του αστακού) ή συμφυρματοπαγούς (δηλ. ατάκτως τοποθετημένης) ύλης, η οποία εις τους δύο αυτής πόλους φέρει ανοίγματα, από όπου εξέρχονται πολλά νηματοειδή ψευδόποδα, ομοιάζοντα προς διπλήν οφρύν, εξ ού και η ονομασία του γένους: Διπλόφρυς»
__
[*] Fernando Pessoa, Βιβλίο της ανησυχίας, Α’ Τόμος, μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, εκδόσεις Gutenberg
[διαβάστε τις ‘στορίες]
