[Σαρτρ vs. Καμύ·
07/11/2021 § Σχολιάστε
Ο κύριος στα αριστερά λέγεται Ζαν-Πολ Σαρτρ. Μεγαλωμένος σε μεγαλοαστικό περιβάλλον του Παρισιού, σε όλη του τη ζωή απόλαυσε τα προνόμια που η κοινωνική καταγωγή και θέση του τού απέφεραν.
Ο κύριος στα δεξιά, λέγεται Αλμπέρ Καμύ, γεννήθηκε πάμφτωχος στην Αλγερία, έμεινε πολύ μικρός ορφανός από πατέρα και τον μεγάλωσε η μητέρα του που εργαζόταν ως παραδουλεύτρα. Ήταν αυτοδημιούργητος και εν πολλοίς «αυτοδίδακτος» κινούμενος τα περισσότερα χρόνια της ζωής του εκτός «σχολών».
Ο κύριος στα αριστερά ήταν φανατικός της στρατευμένης διανόησης, πίστευε στον οργανικό ρόλο των διανοουμένων και συχνά υπέτασσε την ελεύθερη κρίση του στους στόχους που υπηρετούσε. Θεωρούσε π.χ. ότι οι διανοούμενοι δεν πρέπει να μιλάνε για τα γκουλάγκ επειδή υπάρχει κίνδυνος να καμφθεί το ηθικό της εργατικής τάξης. Ο κύριος δεξιά θεωρούσε ύψιστο χρέους του διανοούμενου την προάσπιση της ελεύθερης σκέψης και δεν σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια σε κάθε είδους δογματισμό, ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση. Ήταν δε φανατικός πολέμιος της πολιτικής βίας, από τους πρώτους υπέρμαχους της κατάργησης της θανατικής ποινής και μιλούσε για την αρετή της διανοητικής μετριοπάθειας.
Ο κύριος στα αριστερά, αθεράπευτα νάρκισσος, ζούσε περιτριγυρισμένος από έναν εσμό αυλοκολάκων, πρόθυμων να εξοντώσουν κάθε «εχθρό» του, βίωνε δε εξόχως ανταγωνιστικά τη σχέση του με κάθε διανοούμενο της εποχής ο οποίος μπορούσε δυνητικά να αμφισβητήσει τη πρωτοκαθεδρία του στο μεταπολεμικό Παρίσι. Ο κύριος στα δεξιά, αποστρέφονταν τις «αυλές», αυτονομήθηκε από κάθε συλλογικότητα και όταν ο Σαρτρ και τα τσιράκια του έγραψαν έναν λίβελο εναντίον του, προετοίμασε μια απάντηση που δεν απέστειλε ποτέ.
Η διαμάχη Καμύ-Σαρτρ είναι από τις πιο γνωστές στο χώρο της διανόησης. Και εξόχως διδακτική. Αν ο Σαρτρ προσωποποιεί όσο ελάχιστοι την νοσηρή οίηση μερίδας διανοουμένων που επιχειρώντας να φέρουν τον κόσμο στα μέτρα των δοξασιών τους προσδένονται στο άρμα του αλαζονικού δογματισμού και των πνευματικών εμμονών έως ότου σταδιακά εκπέσουν στον ολοκληρωτισμό, ο Καμύ συμβολίζει τον ανένταχτο διανοούμενο, που αρνείται να στρατευτεί, αναθεωρεί τη σκέψη του, αμφισβητεί και εξελίσσεται. Προφανώς προτιμώ τον δεύτερο.
*
[ιδιοτελή κίνητρα·
24/01/2021 § Σχολιάστε
Υποκρισιες
Εάν μαζεύατε υπογραφές στήριξης για έναν αδικημένο· αλλά Α ν ώ ν υ μ ο κρατούμενο, και εάν μαζεύατε υπογραφές στήριξης για τη βελτίωση των συνθηκών στα σωφρονιστικά καταστήματα για όλους τους κρατούμενος, θα με είχατε πείσει για τις ανιδιοτελείς αλτρουιστικές σας προθέσεις.
―Τώρα σας θεωρώ, και είστε, δεκανίκια ενός σήριαλ κίλερ, και όσο ισχυρίζεστε ότι: «Δεν είμαι υπέρ του (κάθε) κουφοντινίσκου· αλλά…»
Δεν πείθετε κανέναν. Έχετε ακριβώς τις ίδιες με αυτόν ιδέες και απόψεις για την κοινωνία. Είστε οπαδοί της ανελευθερίας. Οπαδοί του ολοκληρωτισμού ακόμα και εάν χρειαστεί να χυθούν ποτάμια ανθρώπινου αίματος.
Δεν μου κάνετε.
[τρία ύψιλον διατηρούν διαχρονικά την «αξία» τους·
03/01/2021 § Σχολιάστε
❉
Βάζοντας την υπογραφή σου κάτω από
ένα αντικείμενο ή κείμενο, το υιοθετείς,
γίνεται δικό σου. Εσύ το εποίησες.
Εσύ ο δημιουργός του.
― Υποβολιμιαίος. Ο δι’ υποβολής υποκατασταθείς αντί άλλου, μη γνήσιος, πλαστός, νόθος. Ο κατ’ εισήγηση ή υπόδειξη άλλου γινόμενος, ο μη απορρέων εξ ενδομύχος πεποιθήσεως.
― Υποβόσκω. Αυξάνω ή δυναμώνω υπό τι αφανώς, εξακολουθώ την ύπουλο ή σκοτία ενέργειά μου, κυρίως επί αφανούς πυρός· και μεταφορικώς, επί κακού, νόσου ή σκοτίου συναισθήματος.
― Υποδαυλίζω. Εισάγω δαυλούς στην εστία ή ανακινώ τους υπάρχοντες προς ενίσχυση του πυρός. Μεταφορικώς, υποκινώ, υποθάλπω εχθρότητα, μίσος, διαμάχη, κλπ.
❈
Πέραν των προαναφερόμενων, να προσθέσω· διότι προσφάτως το έμαθα -δεν το εγνώριζα- ότι ο (φιλοσοφικός) όρος Υπερβατικός, δημιουργήθηκε από τον Immanuel Kant (tranzentenal), για να σημάνει την αρχή, η οποία παριστά τον εκ των προτέρων γενικό όρο «υφ’ ον και μόνον τα πράγματα είναι δυνατόν να αποβούν αντικείμενα της ημετέρας γνώσεως εν γένει. Ούτω, αι καθαραί διαισθήσεις (χώρος και χρόνος), αι κατηγορίαι, αι αρχαί της νοήσεως, είναι ιδέαι υπερβατικαί παρέχουσιν a priori τας μορφάς εντός των οποίων διατάσσονται τα εμπειρικά δεδομένα της γνώσεως, άνευ δε των μορφων αυτών αυτών τα εν λόγω δεδομένα δεν θα ήτο δυνατόν να νοηθούν». Κατά τον Καντ είναι λοιπόν υπερβατικός (σε αντίθεση με τον εμπειρικό), πας όρος που κατατίθεται εκ των προτέρων, και δεν έχει αποδειχθεί μέσω της Εμπειρίας.
Λοιπόν, διαβάζετε Καντ.
❉
[«έχω καιρό» ·
06/08/2020 § Σχολιάστε
η Νεφέλη κοριτσάκι
✲
Και πώς να κατανοήσεις, αν δεν περάσουν χρόνια ―δεν είναι όλοι Ρεμπώ― ότι η ζωτικότητα δεν εντείνεται από τον κατακερματισμό· αλλά από τον περιορισμό. Και το πέρασμα της ζωής να σου μιλά με κυνισμό· υπογραμμίζοντας σε κάθε τι· που ποιείς, ότι «έχω καιρό» σημαίνει «δεν έχω καιρό για όλα, δεν έχεις καιρό για τίποτε άλλο». Και πώς κατανοεί κανείς ότι· ακόμα και ‘κει, στη διάρκεια ιδεολογικών ονείρων, ταξιδεύεις σε βαγόνι υπερταχείας.
αγριμολογος 