Το λαδωτήρι: Λόγος, Πράξη και Μνήμη

20/07/2008 § Σχολιάστε

Βλέπω λαδωτήρια να κινούνται, τα βλέπω να αιωρούνται άναρχα μόνα τους. Συνωστισμός από λαδωτήρια στα φανάρια των κεντρικών λεωφόρων, στα ιδιωτικά και δημόσια γραφεία. Δρόμοι και διάδρομοι γεμάτοι λαδωτήρια. Το παράξενο στην υπόθεση δεν είναι η διαρκής παρουσία του χρήσιμου αυτού εργαλείου των μηχανικών πάσης φύσεως, αλλά η απουσία των ιδιοκτητών, η απουσία της ανθρώπινης παρουσίας. Ποιοι τέλος πάντως κρατούν αυτά τα λαδωτήρια; Δεν είναι απλή υπόθεση να βλέπεις άψυχα αντικείμενα να περπατούν στους δρόμους, να διασχίζουν λεωφόρους και· το εξωφρενικό: να περιμένουν υπομονετικά στην ουρά των δημόσιων ταμείων, της εφορίας, των τραπεζών, παντού· προκειμένου να εξυπηρετηθούν. Παράξενα πράγματα. Οι καιροί φαίνεται άλλαξαν. Η επιστήμη κατόρθωσε το ακατόρθωτο, τοποθέτησε ένα ζωντανό λαδωτήρι να κάνει τις δουλειές που κάποτε έκαναν οι άνθρωποι. Στην αρχή σκέφτηκα ότι πρόκειται για πρόβλημα των οφθαλμών μου παρόλο που ο προσωπικός μου οφθαλμίατρος προσφάτως μάλιστα, με διαβεβαίωσε –εκτός μιας ασήμαντης πρεσβυωπίας- για την άριστη κατάσταση των ματιών μου· γιατί, ευλόγως γεννάται το ερώτημα: Που βρίσκονται οι κάτοχοι των λαδωτηρίων. Θα μπορούσα βεβαίως να ρωτήσω κάποιες από τις ελάχιστες ανθρώπινες παρουσίες που αραιά πια· συναντώ στους δρόμους, όσες φορές το επιχείρησα συνάντησα μόνο πρόσωπα γεμάτα απορία, βουβά, αμίλητα. Σκέφτομαι ότι κάποτε, ο άνθρωπος θα πρέπει να υπηρετήσει το πολιτισμό της απορίας, όπως και της ενοχής, να αναγνωρίσει ότι χωρίς τη παρουσία του, έστω και κατακερματισμένη, δεν μπορεί καταγραφεί Πράξη, Λόγος και Μνήμη, χωρίς αυτόν δεν καταγράφεται το ισχνό έστω, δικαίωμα της ντροπής, και ότι δεν πρέπει να επιτρέψει στον όποιον, τέλος πάντων, ανθρωπισμό του να μετατραπεί σε ανθρωποφαγία. Πόσο ακόμα θα ευσταθούν εκφράσεις όπως «πλανηθήκαμε» «μας την έφεραν» «δεν ξέραμε», αφού το σιχαμερό πάρε-δώσε μέσω λαδώματος εξαπλώθηκε σαν την πανούκλα, όταν το λαδωτήρι είναι το απαραίτητο αξεσουάρ της κάθε λογής μικρής, μεγάλης ή ανώτατης εξουσίας και των «θεσμών». Το τροφοδοτούμε εμείς, προσφέροντας το πολύτιμο γράσο που χρειάζονται για να «δουλέψουν» οι μηχανισμοί, τους το προσφέρουμε χωρίς φειδώ, χωρίς ίχνος ντροπής κι ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μου είναι αδύνατο να συνεχίσω άλλο αυτό το κείμενο, από το παράθυρο εισχωρούν εκκωφαντικά κορναρίσματα από συνωστισμένα λαδωτήρια που ενθουσιωδώς τρέχουν να προσυπογράψουν μία Τελευταία Πράξη. Βλέπετε, δεν ανακοινώθηκε επισήμως, ούτε μισή λέξη διαφοροποίησης από κανέναν. Οι ανεπίσημοι αντιρρησίες δεν μετρούν, αυτοί δεν αναφέρονται σε κανένα βιβλίο Ιστορίας.

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

What’s this?

You are currently reading Το λαδωτήρι: Λόγος, Πράξη και Μνήμη at αγριμολογος.

meta