αγριμολογος

Αποχωρώντας από τη Ρωσία μετά από την επανάσταση του 1917 (Το 1918 εγκαταστάθηκε στο εξωτερικό για καλλιτεχνικούς και όχι για πολιτικούς λόγους) τα ημερολόγια του Προκόφιεφ ανακτήθηκαν από το πατρικό του διαμέρισμά στο Πέτρογκραντ και αργότερα φυλάχτηκαν από τον Μυασκόφκι. Ο ίδιος τα πέρασε λαθραία εκτός χώρας μετά από την πρώτη επιστροφή του στη Σοβιετική Ένωση το 1927. Τα μετέπειτα ημερολόγιά του που γράφτηκαν στη δύση, επανήλθαν με ειδικό νομικό διάταγμα μετά το θάνατο του συνθέτη, και φυλάχτηκαν σε ένα απρόσιτο τμήμα των κρατικών σοβιετικών αρχείων. Ο γιος του συνθέτη, Σβιάτοσλαβ, πήρε την άδεια να τα επιμεληθεί, όταν με τον γιο του Σεργκέι μετανάστευσαν στο Παρίσι αναλαμβάνοντας να φέρουν σε πέρας το δύσκολο αυτό έργο. Ο πρώτος τόμος καλύπτει το έργο του Προκόφιεφ κατά τη φοίτησή του ωδείο της Αγίας Πετρούπολης όπου αποφοιτά θριαμβευτικά με άριστα. Ο δεύτερος τόμος καλύπτει τα έτη 1915-1922. Περιγράφει λεπτομερώς τις προσωπικές του καλλιτεχνικές αναζητήσεις και την προβληματική του σε σχέση με τις μέχρι τότε μουσικές κατακτήσεις της εποχής. Καταγράφει τις ανησυχίες του σε μια μετά-επαναστατική Ρωσία και την επιθυμία του να περάσει τον Ατλαντικό για τη «μυθική» κατ’ αυτόν Αμερική. Τα γραπτά που χαρακτηρίζονται από τη μοναξιά του εμιγκρέ, τις διαφωνίες και συγκρούσεις του με προσωπικότητες από το χώρο της μουσικής, του θεάτρου, της τέχνης και της λογοτεχνίας, την αγωνιώδη αναζήτησή του για την αγάπη, τη φιλία.

Στη πρώτη φωτογραφία: Το πορτρέτο του Προκόφιεφ ζωγραφισμένο από τον ζωγράφο Μιχαήλ Φεντόροβιτς Λαριόνοφ, εξώφυλλο στο περιοδικό TLS 20 Ιουνίου 2008, όπου δημοσιεύεται κριτική και παρουσίαση της μετάφρασης από τον Anthony Phillips των Ημερολογίων του. Ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να σκανάρω όλο το εξώφυλλο, είναι μεγαλύτερο του Α4, στο διαδίκτυο δεν μπόρεσα να το βρω.

Σεργκέι Σεργκέγιεβιτς Προκόφιεφ (1891 -1953). Μαθητής του Νικολάι Ρίμσκυ-Κόρσακοφ. Πίστευε ότι στη Δυτική Ευρώπη και στην Αμερική το έδαφος θα ήταν πιο πρόσφορο για το ταλέντο του. Δεν βρήκε την αναμενόμενη ανταπόκριση. Τα έργα του «Πρώτο Κοντσέρτο για βιολί», «Τρίτο Κοντσέρτο για Πιάνο» και «Κλασική Συμφωνία» γνώρισαν μικρή επιτυχία. Το 1934 επέστρεψε στη Ρωσία όπου έγινε δεκτός με επιφυλάξεις. Στις τελευταίες συμφωνίες του υιοθέτησε ηρωικό ύφος. Έγραψε τα μπαλέτα «Σταχτοπούτα», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», την όπερα «Πόλεμος και Ειρήνη». Συνεργάστηκε επίσης με τον μεγάλο σκηνοθέτη Αϊζενστάιν στο αριστούργημά του «Αλέξανδρος Νιέφσκυ»…

Μπορείτε να τα προμηθευτείτε από την Amazon.
1. Sergey Prokofiev Diaries 1907-1914
2. Sergey Prokofiev: Diaries, 1915-1922

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.