αγριμολογος

Η Μάσενκα μεταμορφώνεται στη Ζακλίν Ντυ Πρε
καθώς παίζει το Κονσέρτο για τσέλο του Έλγκαρ
σε διεύθυνση Ντανιέλ Μπαρεμπόιμ. Μια αναφορά
του Τάκη Σινόπουλου στον Έλγκαρ την οδηγεί, εκβάλει
στα θραύσματα των σκοτεινών γυναικών του.

Οι άνθρωποι της φρίκης του πολέμου αγαπούν αλλιώς.
Οι γυναίκες τους είναι αφηγηματικό προσάρτημα.
Περίπατος στις οξυές ανάμεσα σε δυο πυροβολισμούς.

Υπάρχει μια σκηνή ανεπίσημη όπου η Ζακλίν Ντυ Πρε
και ο Μπαρεμπόιμ κάνουν έρωτα μέσα από ένα πιάνο
κι ένα βιολοντσέλο. Εκείνη οργάζεται κι αυτός κρατάει
την πτώση της στην ηδονή. Η σωματική επαφή διαμεσολα-
βείται από τα όργανα και τον ήχο και γι αυτό συμβολίζεται
πιο έντονα. Το γεγονός ότι ζουν μέσα στη μουσική τους
τους δίνει την ξενότητα από τον κόσμο που θέλει το ποίημα.
Το ίδανικό σκηνικό για τη Μάσενκα.

Η Μάσενκα φαίνεται ολόκληρη, η σωματική της παρουσία
είναι το λεκτικό σώμα του ποιήματος. Από τον αφηγητή μένει
μόνο το χέρι που διευθύνει τη λεκτική εκτύλιξη.

Το ερωτικό στοιχείο είναι σύμμετρο της κακουχίας
με την έννοια ότι απαιτεί ένα εσωτερικό σθένος
μιας δυσκολίας έκφρασης για το ανυπόφορο που είναι.

Η Μάσενκα έχει μνημικά στοιχεία ενός αναγνώστη της
Μεταπολεμικής Ποίησης. Τη δηλητηριάζει η Ιστορία.

.

.

από το ιστολόγιο του Γιώργου Μίχου

*  *  *

[Βασίλη άκου, και λόγω Έλγκαρ. Να ξέρεις]

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.