αγριμολογος

Τόσα χρόνια, τόσα ταξίδια, τόσα χιλιόμετρα…

Διασχίζοντας δεκάδες χωριά και κωμοπόλεις της χώρας μας αλλά και της Ευρώπης, συχνά γοητεύομαι από την «επιμελώς» άναρχη πολεοδομική αισθητική τους, βρίσκεται κανείς μπρος σε ένα διαρκές αστάθμητο, μια ισορροπία μεταξύ παράδοσης και αδέξιας μοντερνικότητας. Μια περίεργη γοητεία. Μια ασυνείδητη, παράδοξη κομψότητα, όπως αυτή που συναντά κανείς σε παλιά καφενεία, μικρά εμπορικά ή αυλές με μισοξεβαμμένες καρέκλες και ασύμβατα χρώματα, όπου η αισθητική διαμορφώνεται χωρίς πρόθεση, αλλά τελικά αποκτά ταυτότητα. Πρόκειται για μια διαρκής αβεβαιότητα μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας, συντηρητισμού και αυθορμητισμού.

Μικρά χωριά και πόλεις έχουν συχνά ένα γούστο που μοιάζει ασύνδετο, αλλά οργανικό, με μια αδιόρατη συνοχή που μόνο κάποιος εκ των έσω μπορεί να αντιληφθεί. Είναι σαν τη σκόπιμη ακαταστασία που δείχνει αβίαστη, αλλά στην πραγματικότητα είναι βαθιά ριζωμένη σε κοινωνικά μοτίβα και συλλογικές αναμνήσεις. Όλα εικόνες μιας διαρκούς εξαλισσόμενης κοινωνίας των ανθρώπων.

Το ταξίδι της ζωής.

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.