[η πρώιμη συνηγορία των έντονων αισθήσεων·
21/11/2025 § Σχολιάστε
Φύλλο 22

τίνα πως επαγγέλη τέχνη ασκεί, ω φίλε; την ζωγραφική έγωγε.(*) – ίσως η κουβέντα να έγινε σε μπαλκόνι. εκεί· με φρεσκοπλυμένο δέρμα δροσερό· να βλέπω το μέγα άνοιγμα μπρος καθώς ιστορούμε –κάτι βρίσκεται να ιστορηθεί – κι η κουβέντα να τείνει προς διαγραφή του σφαιρικού, το μερικό έχει το ενδιαφέρον· είναι εκείνο που γεμίζει τη σελίδα με λέξεις λεπτές, κανονικές, όπως χαλκογραφίες του Ματίς, το μηχανικό γρατζούνισμα του Michaux. το μερικό έχει το ενδιαφέρον· είναι ο τρόπος των φοβισμένων παιδικών προσώπων μέσα στο άπειρο πλήθος καθώς κοιτούν το χαρτί· είναι η πρώιμη συνηγορία των έντονων αισθήσεων· η μουσική που υποχρεώνεσαι ν’ αφήσεις στο μελαγχολικό και στο βαθύ.
..
(*)από «Περί Ζωγραφίας και Ποιήσεως διάλογος» – Ελληνικός Κώδικας 2268, Βατικανό. «Μετέγραψε ο Ουικέντιος Ιαννίνι» – δημοσιεύτηκε από τον Κ. Νίκα. Μέρος του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «λέξη /απρίλης ‘89» .
[Α’ δημοσίευση 26/02/2009
◉
.
.
[σκιές·
30/09/2025 § Σχολιάστε
χαρταετοί
στις αμοιβαίες συγκρούσεις υπάρχουν αχνές πιθανότητες, το χώμα οι λοφίσκοι οι πεδιάδες οι τσουκνίδες οι χρυσόμυγες που δέσποζαν πριν τη γιγαντιαία κουβέρτα της μητρόπολης κωδικοποιήθηκαν τακτοποιήθηκαν· ταξινομημένα όλα σε ηλεκτρονικές καρτέλες. Τόσα συμβαίνουν στην πόλη λογικό να ξεχαστεί κάτι. Ωραίο άλλοθι μου απαντά. Δεν την κοιτώ· αναμένω. Καλή ιδέα, απαντά (στη σκέψη μου) παίρνοντας με αγκαλιά -φιλώντας με στο μέτωπο. Πίσω από κάθε σκιά στέκονται στωικά τα διδάγματα, είναι οι κινούμενοι όγκοι, οι απτικές αισθήσεις των ωθήσεων και βάλε τώρα με το νου πόσες ακόμη άκαμπτες ή εύκαμπτες δημιουργούνται αξίες σε έναν τόπο μάλλον φολκλορικό· πού η μαγεία του λαξέματος γλυκιά μου; Ένα ποτήρι δροσερό νερό,
απαντά ψιθυριστά
A’δημοσίευση 16/03/2010
◉
.
.
[αθώα, ανολοκλήρωτα·
06/09/2025 § Σχολιάστε

νότα LXV
λέγετε, καλησπέρα, εγώ είμαι, είπε μιλώντας τα μεσάνυχτα στο ακουστικό. εγώ είμαι είπε καθώς η σιωπή διαρκούσε ήδη πολύ. δεν υπήρχαν παύσεις διαλόγου, μόνο σιωπή. στέκονταν εκεί σαν κρεμάμενη μαριονέτα, στα νήματά της συνδέονταν ένοχες κι αθώες ανολοκλήρωτες λέξεις σαν αόρατες απουσίες καθηκόντων ρουτίνας. λέγετε, καλησπέρα, με συγχωρείτε που σας τηλεφωνώ τέτοια ώρα μέσα στη νύχτα.
δεν πειράζει, σας ακούω.
◉
[07/02/2009]
[γιατί οι νύχτες περνούν γρήγορα·
02/09/2025 § Σχολιάστε
φύλλο 7

©Raymond Hains, Tôle, 1960 – courtesy Galerie Natalie Seroussi, Paris
θλιμμένος αέρας αδύναμος καυτός η γκρίζα μαυρίλα της καταιγίδας τα μαύρα απειλητικά χάσματα της γέφυρας οι καπνοί του τρένου τα καμένα φύλλα με τους ανεπαίσθητους θορύβους η μυρωδιά του φρέσκου καφέ ένα τσιγάρο σκέψεις και το γεγονός να πλησιάζει σαστισμένο όπως κι αυτός· η αναπνοή βγήκε ορεξάτη από το ρυθμό του ύπνου· ένας κάδος απορριμμάτων δίπλα στη πολύχρωμη καρέκλα επάνω της ένας πλαστικός κούκλος στραπατσαρισμένος να κάθεται· να ρεμβάζει την αρρώστια αποτυχημένων στεναγμών· ήταν πρωί γιατί οι νύχτες περνούν γρήγορα.
*
Α΄δημοσίευση 30/06/2007
◉
