Μαρσέλ Προυστ: τυχαία αποσπάσματα (1)
09/01/2009 § Σχολιάστε
φωτογραφία: Man Ray
«[…]Αναρωτιόμουν τι ώρα μπορούσε νά ‘ναι· άκουγα το σφύριγμα των τραίνων που, κοντινό ή απόμακρο, όπως το κελάηδημα πουλιού στο δάσος φανερώνει τις αποστάσεις, μου περιχαράζει την έκταση του έρημου κάμπου, όπου ο ταξιδιώτης προχωρεί βιαστικά για να φτάσει στον επόμενο σταθμό· και το μονοπάτι που ακολουθεί θα χαραχτεί στη μνήμη του απ’ τον ερεθισμό που προκάλεσαν καινούργιοι τόποι, πράξεις ασυνήθιστες, η πρόσφατη συζήτηση κι ο αποχαιρετισμός κάτω απ’ την ξένη λάμπα που τον συντροφεύουν ακόμα μέσα στη σιωπή της νύχτας, η γλυκειά γαλήνη της επιστροφής σε λίγο.[…]»
Από «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» – Από τη μεριά του Σουάν, μετάφραση Παύλος Ζάνας, εκδόσεις Ηριδανός.
◉
.
.
νότα XLIX
08/01/2009 § Σχολιάστε
δίχως ίχνη, έτσι χάνεται. χρόνια μετά θα το ψάχνουν γιατί θα έχει ξεχαστεί το σημείο της ταφής. και όλοι αυτοί που κέρδιζαν από τον μόχθο του, θα βγάλουν τα επιστολόχαρτα από το συρτάρι και θα ερευνήσουν κυρίως αυτά με το καλύτερο χαρτί. δεν θα έχει καταλάβει κανείς ότι Αυτό θέλει τρόχισμα για να υπάρχει, αλλιώς θάβεται σε λήθαργο και ξυπνά, αν ξυπνά
πάντα με μειωμένες επιδόσεις. όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, η πληρωμή θα έρθει με λιγότερες προσδοκίες. γι’ αυτό σου λέω, άσε τις λάμψεις να θαμπώνουν μόνες.
.
.
νότα XLVII
05/01/2009 § Σχολιάστε
δεν ξέρω αν είναι μόνο μία η αληθινή γενναιότητα, όμως ξέρω ότι θέλει θάρρος ν’ αφήσεις πίσω την όποια σου ταυτότητα, να μην διστάσεις να δεχτείς τις όποιες ηθογραφικές υποστυλώσεις που σου προσφέρονται. η έκθεσή σου πρέπει να επιδιώκεται. δεν πρέπει να ανήκεις σε αυτούς με την έλλειψη ιδιαιτερότητας˙ εκτός κι αν ζητάς μια
σίγουρη οχύρωση. αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε κάτσε και παρηγορήσου με θλιβερές κι ευθύγραμμες διαπιστώσεις. είναι ανώδυνες, δεν χρειάζεσαι καν κεφάλαιο για ασπιρίνη.
.
.
αγριμολογος 