αγριμολογος

δίχως ίχνη, έτσι χάνεται. χρόνια μετά θα το ψάχνουν γιατί θα έχει ξεχαστεί το σημείο της ταφής. και όλοι αυτοί που κέρδιζαν από τον μόχθο του, θα βγάλουν τα επιστολόχαρτα από το συρτάρι και θα ερευνήσουν κυρίως αυτά με το καλύτερο χαρτί. δεν θα έχει καταλάβει κανείς ότι Αυτό θέλει τρόχισμα για να υπάρχει, αλλιώς θάβεται σε λήθαργο και ξυπνά, αν ξυπνά

πάντα με μειωμένες επιδόσεις. όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, η πληρωμή θα έρθει με λιγότερες προσδοκίες. γι’ αυτό σου λέω, άσε τις λάμψεις να θαμπώνουν μόνες.

.

.

Tagged: art, contemporary, ποίηση, ποιήσεις, poetry, stratos fountoulis, verse

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.