αγριμολογος

Το στόμα σου με χείλη χρυσού

Το στόμα σου με χείλη χρυσού
Δεν είναι εντός μου για να γελάει
Και τα φωτοστέφανα λόγια σου
Έχουν έννοιες τόσο τέλειες
Που είμαι μες στις νύχτες των χρόνων,
Στις νύχτες μέσα της νιότης και του θανάτου μου
Και καρτερώ της φωνής σου τη δόνηση
Ν’ ακουστεί σ’ όλους εντός τους θορύβους του κόσμου.
Στον μετάξινο όρθρο όπου φυτοζωεί το ψύχος
Η λειψή λαγνεία λυπεί και βάζει σ’ έγνοια τον ύπνο,
Στα χέρια του ήλιου όσα σώματα ξυπνάνε
Τρέμουν στην ιδέα
Μην και ξανάβρουν ξαφνικά την καρδιά τους.
Ενθύμια πράσινου δάσους, ομίχλη που πάω και με θάβει
Ξανακλείνω τα μάτια πάνω μου, είμαι σ’ εσένα.
Όλη μου η ζωή σ’ ακούει και δεν μπορώ να χαλάσω
Τις τρομερές χαρές οπού ’χει πλάσει για τ’ εμέ η αγάπη σου.

…

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Από το βιβλίο: Πωλ Ελυάρ, «Των αλγηδόνων πρωτεύουσα», Μετάφραση Γιώργος Κεντρωτής, ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2007, σελ. 140.

.

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.