αγριμολογος

μιλάνε ακούγοντας την κολακευτική ηχώ των λέξεών τους, κι εμείς ακούμε, ευτυχώς ξέρουμε να ακούμε. Η επιθυμία μας να απαντήσουμε ή να ανταπαντήσουμε θα παραμείνει καιρό ακόμη στο να καιροφυλακτεί αναμένοντας –ίσως έρθει ίσως δεν έρθει- την ποθητή στιγμή· τώρα οι αφημένοι με την βουβή συγκατάθεσή μας συνεχίζουν αμέριμνα να ομιλούν, παραμένοντας στο χώρο του τυχοδιωκτισμού, των καιροσκόπων. Χασκογελά ο μύθος που μας θέλει ιστορικά ενωμένους σε «ώρες εθνικού κινδύνου», όπως χασκογελά κι ο άλλος ο μύθος του φιλότιμου και άλλων κολακευτικών παρασήμων που μας έχουν καρφιτσωθεί από την κούνια μας στο πέτο, βαδίζουμε περπατώντας με στόμφο –φίσκα στην ένδοξη ιστορία- καμαρωτοί σαν γάλοι στην αγορά με φραπέ, κι ήρθε η ευκαιρία, κι ήρθε η καταστροφή που θα μας ένωνε στη σκέψη, στην μοίρα, είναι εδώ, έχει πιάσει στασίδι, κι οι ντόπιοι μέτριοι νόες και ρήτορες συνοδεύονται από εκείνους που·  με κομπασμό επαναλαμβάνουμε σε κάθε μας ευκαιρία, ότι «χωρίς εμάς θα ήταν χαμένοι», διότι κάποτε «όταν εμείς…», εκείνοι είχαν το αμαρτωλό βίτσιο να προτιμούν το έδεσμα των εκλεκτών gourmet

βελανιδίων.

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.