αγριμολογος

Ξεκίνησα με τη σκέψη να γράψω για τ’ ασήμαντα της καθημερινότητας, με αφορμή μία φίλη βελγίδα που κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στο σπίτι, είδε μία… κάλτσα της οικογένειας στο πάτωμα. «Δεν μπορώ να καταλάβω πως μετά από κάθε πλυντήριο, μου λείπουν κάλτσες», το ίδιο συμβαίνει και με μας απάντησα, δεδομένου δε, ότι κάθε δίμηνο, εδώ και χρόνια, αγοράζω κάλτσες συμπληρώνοντας το συρτάρι μου. Κάλτσες. Το Μέγα Μυστήριο της συνεχούς εξαφάνισής τους. Μέγα Είσαι Κύριε. Που στο διάβολο πάνε, ένας Εωσφόρος το ξέρει. Τι άλλο. Α, ναι. Το ασήμαντο «ζήτημα Παπουτσή» -όχι του οποιουδήποτε συμπαθούς παπουτσή που βάζει σόλες σε ταλαίπωρα παπούτσια, αλλά του επαγγελματία πολιτικού, τέως υπουργού Παπουτσή, και προσφάτως, τέως υποψηφίου ενός κόμματος εξουσίας και νυν… Αντιμνημονιακού. Εκείνου που στήριξε όλα –μα όλα- τα πακέτα μέτρων των Μνημονίων. Περί αυτού που τις προάλλες ξεστόμισε το ανεκδιήγητο: «ως γνωστόν δεν επιχειρεί ο υπουργός αλλά επιχειρεί η Αστυνομία», δηλαδή «ουδεμία ευθύνη φέρω», έστω πολιτική για την πυρπόληση του αθηναϊκού κέντρου.

Κάπως έτσι ξεκινά κανείς με ασήμαντα ζητήματα με κάλτσες και καταλήγει στους ασήμαντους Παπουτσήδες των «επιχειρεί η Αστυνομία, όχι ο υπουργός».

Άλλωστε, το ίδιο ασήμαντη είναι κι η σκέψη ότι ο κάθε υπουργός δεν φέρει απαραιτήτως  ευθύνη για τα του υπουργείου του, κι ας είναι με βάση το σύνταγμα «διορισμένος από το λαό».

Του λαού βεβαίως, του διαφεύγει ο κύριος λόγος για τον οποίο διορίζει τους άρχοντές Του.

.

Ουδείς τέλειος.

.

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.