αγριμολογος

«Η πατρίς εδώ σας καλεί στρατιώται ανδρείοι», Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αφίσα διαστάσεων 56×83 εκ.(Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)

Ο πατριωτισμός στη χώρα μας είναι ένα ιδιαίτερα «εκκεντρικό» θέμα. Τα παιδιά διδάσκονται για τους κατώτερους γειτονικούς λαούς και οι γειτονικοί λαοί με τη σειρά τους διδάσκονται περίπου, ή ακριβώς τα ίδια για τους γείτονές τους κ.ο.κ. Εμάς όμως μας ενδιαφέρει ο δικός μας λαός. Από παιδιά θεωρούμε ότι η δική μας οικογένεια είναι η καλύτερη της γειτονιάς, ίσως και της χώρας, άρα εμείς ως παιδιά έχουμε προετοιμαστεί καταλλήλως από τα μικράτα μας να μας κερδίσει ο πατριωτισμός και να δεχθούμε την κατωτερότητα «των άλλων», όποιοι κι αν είναι αυτοί, διότι «αυτοί» δεν είναι «εμείς». Μεγαλώνοντας, μαθαίνουμε από ορισμένους που αυθαδιάζουν συνεχώς και ασυστόλως, ότι ένας σοβαρός φιλόπατρις δεν επιτρέπεται να θεωρεί την πατρίδα του καλύτερη από τις άλλες, και ορισμένους αυτό μας προβληματίζει, διότι άλλα ξέραμε έως τώρα, «εμείς αλλιώς μεγαλώσαμε», κι αλλιώς τώρα τα βρίσκουμε και μας αποκαλύπτονται. Οι ακλόνητες σταθερές «Μας», κάποια στιγμή στη ζωή, γκρεμίζονται (θετικά) παταγωδώς.

Οι ιδέες είναι σαν τα λεωφορεία ή τα τρένα της γραμμής. Γενικώς οι ιδέες, στις οποίες κάποιοι προσθέτουν και επίθετα, όπως «νέες» ή «επαναστατικές» κ.α., είναι σαν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, έρχονται τακτικά και παίρνουν επιβάτες, άλλοτε τα μέσα αυτά είναι γεμάτα, άλλοτε μισοάδεια. Σε κάθε περίπτωση, για παράδειγμα ένα λεωφορείο, είτε άδειο είτε γεμάτο, δεν κουβαλά όλον τον πληθυσμό, παρά μόνο ένα απειροελάχιστο ποσοστό του –έτσι είναι κυρίως οι «νέες» ιδέες (κι ας έχουν γραφτεί εδώ και αιώνες), για ορισμένους από εμάς. Δεν υιοθετούνται π ο τ έ από όλους.

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.