αγριμολογος

Μαρία Λαϊνά

Στοπ

«Ο Φρόιντ ανακάλυψε κάτι, να το δεχτούμε αυτό, δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση να το δεχτώ αυτό. Εκεί στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και στις αρχές του εικοστού, δεν θυμάμαι τώρα, ανακάλυψε κάτι ο Φρόιντ, κάτι που ασκεί μια σοβαρή έλξη, δεν έχω αντίρρηση να το δεχτώ αυτό. Ανακάλυψε κάτι που αφού ανακαλύφθηκε, ναι ανακάλυψε κάτι που βλάστησε και άνθισε και ευδοκίμησε δεν μαράθηκε, ανακάλυψε κάτι αειθαλές που, αφού ανακαλύφθηκε, ανακαλύπτεται διαρκώς και ξανά και ξανα-ανακαλύπτεται, που δεν του φτάνει που δεν πέθανε, ποτέ δεν πέθανε, ανακαλύπτεται και διαρκώς ξαναανασταίνεται, αλλά, εδώ είναι το κουμπί, με περαιτέρω νόημα, ανασταίνεται αλλά ουχί εις την προτέρα αυτού μορφή, δεν του αρκεί η σκέτη πρότερη μορφή, όχι, ανασταίνεται εν διαρκεί πνεύματι, ναι, το σώμα ανανεώνει του πνεύμα του διαρκώς. Ο Φρόιντ υπέστη και ο Φρόιντ τη λαίλαπα της ερμηνείας, καλά να πάθει αφού αυτός την ξεκίνησε, την ίδια τύχη είχε και ο Μαρξ λίγο πιο πριν, την ίδια ακριβώς τύχη είχε με τη λεπτομερέστατα διατυπωμένη εξελικτική θεωρία του, μας είπε κι αυτός πώς θα γίνουν βήμα βήμα τα πράγματα, μας εξήγησε και μας περιέγραψε καταλεπτώς βήμα βήμα, την κατιούσα και την ανιούσα διαδοχή ενός εκάστου και το ρόλο και τη σχέση ενός εκάστου με την εξουσία, και το ρόλο των διανοουμένων και κόντρα διανοουμένων που του έδωσαν και κατάλαβε, που δεν κατάλαβαν το αυτονόητο και αυθύπαρκτο, ναι, δεν το κατάλαβαν οι κρεμάμενοι από αέρος διανοούμενοι και κόντρα διανοούμενοι, δεν κατάλαβαν οι στρατευμένοι στοχαστές της Αριστεράς ότι οι λαϊκές μάζες μετά την επανάσταση και την αναπόφευκτη, μην πω τώρα, πορεία προς την ανάσταση ενός εκάστου, εδώ είναι το κουμπί, εμφορούνται ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες ενός εκάστου, ναι, εμφορούνται πατόκορφα από πνεύμα μικροαστού, και λίγο λέω. […]»

✳︎

[©Μαρία Λαϊνά, Το νόημα, (κωμωδία, πράξη πρώτη), εκδόσεις Καστανιώτη, 2003

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.