αγριμολογος

Gabriel García Márquez (1927-2014)

«Φανταστείτε πως το μεγαλύτερο και ωραιότερο γαρίφαλο το βάζπυν στον πισινό του γουρουνιού». Διαβάζοντας αυτήν τη φράση, η χήρα του Μοντιέλ χαμογέλασε για πρώ τη φορά ύστερα από δύο χρόνια. Ανέβηκε στην κρεβατοκάμαρά της χωρίς να κλείσει τα φώτα του σπιτιού και πριν πλαγιάσει γύρισε τον ανεμιστήρα προς τον τοίχο. Ύστερα πήρε από το συρτάρι του κομοδίνου της ένα ψαλίδι, ένα ρολό επίδεσμο και το ροζάριό της και μπαντάρισε το νύχι του δεξιού αντίχειρα που είχε ερεθιστεί από το μάσημα. Άρχισε να προσεύχεται, αλλά στο δεύτερο κιόλας μυστήριο έπιασε το ροζάριο με το αριστερό της χέρι, επειδή, εξαιτίας του επιδέσμου, δεν ένιωθε τις χάντρες. Κάποια στιγμή ένιωσε τη δύναμη μακρινών κεραυνών. Ύστερα αποκοιμήθηκε με το κεφάλι της γερμένιο στο στήθος. Το χέρι που κρατούσε το ροζάριο έπεσε πλάι της και τ΄ποτε είδε τη Μεγάλη Μάμα στη μεσαυλή μ’ ένα άσπρο σεντόνι και μια χτένα στην ποδιά της, τα τσακίζει ψείρες με τους αντίχειρες.

―«Πότε θα πεθάνω;» τη ρώτησε.

Η Μεγάλη Μάμα σήκωσε το κεφάλι.

―«Όταν αρχίσει να μουδιάζει το μπράτσο σου».

✳︎

[από: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Άπαντα διηγήματα, μτφρ., Κλαίτη Σωτηριάδου, εκδόσεις Νεφέλη.

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.