αγριμολογος

agrimologos «self portrait»

«Όλοι είμαστε οργανισμοί», σκέφτηκε χαλαρωμένος «που πρέπει να επιβληθούμε με όλη μας τη δύναμη και τον πόθο σ’ έναν εχθρικό κόσμο πολεμώντας αλλήλους. Αλλά ακόμη και μαζί με τους εχθρούς και τα θύματά του ο καθένας μας δεν παύει να είναι μόριο και παιδί αυτού του κόσμου· ίσως να μην είναι τόσο αποκομμένος και αυτόνομος από τπυς εχθρους και τα θύματά το όσο φαντάζεται». Και με αυτό ως δεδομένο, δεν ήταν να απορεί που πότε πότε αναδυόταν απ’ τον κόσμο μια εφήμερη, φευγαλέα διαίσθηση ενότητας και αγάπης, σχεδόν η βεβαιότητα πως ήταν μόνο η υλική στενότητα της ζωής που υπό συνήθεις συνθήκες δεν επέτρεπε να γνωρίσει κανείς παρά μόνο τη μισή από ολόκληρη τη συνάφεια των όντων.[…]

*

[Ρόμπερτ Μούζιλ, Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, μτφρ. Τούλα Σιέτη, εκδ. Οδυσσέας

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.