αγριμολογος

Εμμανουήλ Ροΐδης (1836 – 1904)

Κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν στηλιτικῶν ἤκουσα ξένον γηράσαντα πάρ᾿ ἡμῖν νὰ ἐκφράζῃ τὴν ἀκόλουθον γνώμην. «Ἕκαστος τόπος ἔχει τὴν πληγήν του, ἡ Ἀγγλία τὴν ὁμίχλην, ἡ Βλαχία τὴν ἀκρίδα, ἡ Αἴγυπτος τὰς ὀφθαλμὰς καὶ ἡ Ἑλλὰς τοὺς Ἕλληνας».

Διπλωμάτης γυναικοθήρας, πλήστης τυχῶν ἐν Ἀθήναις ἐκτιμήσεως, περετήρει μετὰ συγχωρητῆς εἰς ξένον ἀπορίας ὅτι κατὰ τοῦτο διαφέρει τῶν ἀλλαχοῦ γυναικῶν ἡ Ἑλληνίς, ὅτι πολὺ περισσότερον τοῦ ἐραστοῦ ἀγαπᾷ πάντοτε τὸν σύζυγον αὐτῆς.

Ἕκαστον ἔθνος ἔχει Ζῷόν τι, τὸ ὁποῖον θεωρεῖ ὡς ἀκάθαρτον. Οἱ Τοῦρκοι βδελύσσονται τοὺς κύονας, οἱ Ἰταλοὶ λέγουσιν «ὁ χοῖρος μὲ τὸ συμπάθειον», ἐν Ἑλλάδι δὲ ἤκουσα πολλάκος χωρικοὺς λέγοντας «ἡ γυναῖκα μου μὲ τὸ συμπάθειον».

*

[Πάρεργα / Ἐρανίσματα ἐξ ἀνεκδότου ἔργου «περὶ τῶν σήμερον Ἑλλήνων»

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.