αγριμολογος

Yπάρχουν ήδη 2.800

Screenshot

Γαλλία: κάθε συνοικία και τζαμί

Tζιχαντιστικά τζαμιά, νόμος για τον «έλεγχο» του ισλαμικού κοινοτισμού και η έλλειψη θάρρους

Τι συμβαίνει με τα τζαμιά, τους χώρους λατρείας και τις χριστιανικές εκκλησίες στη Γαλλία

Γράφει η ©Σώτη Τριανταφύλλου >>>Athens Voice

Τον περασμένο μήνα διακόπηκαν, με απόφαση της νομαρχίας, τα ισλαμικά μαθήματα του Ινστιτούτου Αλφούλκ στο Αντονύ, στην περιφέρεια του Παρισιού. Αν και το «ινστιτούτο» κάνει λόγο για «προσωρινή παύση λόγω πλημμελούς πυρασφάλειας» και ελπίζει σε επαναλειτουργία και διαδικτυακά μαθήματα, στην πραγματικότητα στο Αντονύ γινόταν φονταμενταλιστικό κήρυγμα. Αλλά, pas de souci! Οι εργασίες για το καινούργιο τζαμί, το τρίτο σ’ αυτό το παρισινό προάστιο, συνεχίζονται κανονικά· το τέμενος θα λειτουργήσει μέσα στο 2026.

Οι παλιοί αριστεροί έλεγαν «κάθε συνοικία και σχολείο, όχι κάθε συνοικία και εκκλησία»· κι όσοι εξ αυτών ήταν φιλοσοβιετικοί κομμουνιστές χειροκροτούσαν την αντιθρησκευτική εκκλησία του Στάλιν που είχε ξεκινήσει το 1928 και είχε συνεχιστεί για περισσότερα από δώδεκα χρόνια. Οι χριστιανικές εκκλησίες εκλαμβάνονταν — δικαιολογημένα εν μέρει— ως χώροι τυφλής πίστης, σκοταδισμού και αμάθειας. Οι σημερινοί αριστεροί θεωρούν τον εαυτό τους πιο πνευματικό από τους χυδαίους υλιστές του 20ού αιώνα· βλέπουν τα πράγματα εντελώς διαφορετικά· ή δεν τα βλέπουν καθόλου. Το σύνθημά τους είναι «κάθε συνοικία και τζαμί!»· όσο για τις χριστιανικές εκκλησίες, οι περισσότεροι σημερινοί αριστεροί διατηρούν την παραδοσιακή αριστερή θέση — εξαιρέσεις υπάρχουν.

Γαλλία: τζαμιά, αίθουσες προσευχής και χώροι λατρείας

Στη Γαλλία χτίζονται διαρκώς τζαμιά —μερικά από τα οποία αντικαθιστούν μικρές συνοικιακές αίθουσες προσευχής— τα οποία προστίθενται στα 2.800 που υπάρχουν ήδη. Καθώς η μουσουλμανική κοινότητα διευρύνεται, πιέζει για περισσότερους και μεγαλύτερους χώρους λατρείας του Αλλάχ, που, μερικές φορές, είναι χώροι προπαγάνδας εναντίον της Γαλλίας. Το κύμα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980: νωρίτερα, στη μητροπολιτική Γαλλία, υπήρχαν μόνο δύο μεγάλα τεμένη· οι μουσουλμάνοι προσεύχονταν σε μικρές αίθουσες χωρίς ιδιαίτερα διακριτικά γνωρίσματα. Στη συνέχεια, με πρωτοβουλίες εντός και εκτός της χώρας, μετά τα εγκαίνια του Μεγάλου Τζαμιού της Λυόν και του Évry-Courcouronne το 1994, άρχισαν να χτίζονται θεαματικά τζαμιά συνδεδεμένα με διεθνή ισλαμιστικά δίκτυα· μέχρι το 2009 είχαν χτιστεί 2.500, 64 από τα οποία είχαν μιναρέ. Πολλά ήταν έργα γνωστών αρχιτεκτόνων, γεγονός που τους προσέδιδε αίγλη κι έναν αέρα ψευτονεωτερικότητας: τις αμοιβές των stararchitects πλήρωναν (και πληρώνουν) διάφορες μουσουλμανικές χώρες, η Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης και ιδρύματα όπως το μαροκινό Χασάν ΙΙ.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον νόμο του 1905 περί κοσμικότητας του γαλλικού κράτους, δεν επιτρέπονται δημόσιες επιχορηγήσεις για ανέγερση λατρευτικών κτιρίων: όπως είπα, η χρηματοδότηση προέρχεται από δωρεές και συλλόγους που σχετίζονται με διεθνή ισλαμικά κέντρα από το Μαρόκο, την Αλγερία, την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και από τις χώρες του Περσικού Κόλπου. Εξαιρείται η περιοχή της Αλσατίας-Μοζέλ όπου, εξαιτίας του καθεστώτος «Κονκορδάτου» (που χρονολογείται από τότε που η περιοχή δεν ανήκε στη Γαλλία, άρα δεν υπόκειτο στον νόμο του 1905), υπάρχει δυνατότητα δημοτικών ενισχύσεων: έτσι, ο δήμος του Μετς (Μοζέλ) ενέκρινε επιχορήγηση για νέο τζαμί, παρότι, όπως προανέφερε, στο Στρασβούργο (Κάτω Ρήνος), η δημοτική επιχορήγηση του 2021 ακυρώθηκε δικαστικά το 2022.

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.