αγριμολογος

Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς (1924-2006)

Βάλαν τις άσπρες γάτες τους να κοιμηθούν μές στα πανέρια. Οι ρυθμικές ανάσες τους φουσκώνουν τα ζαρωμένα χρωματιστά τραπεζομάντηλα που κρέμουνται στις άκρες των τραπεζιών βαριά από σκιές. Απομεινάρια πλούσιου δείπνου κείτονται στα πιάτα. Τα κεριά είναι σβηστά πάνω στους μπουφέδες σα χέρια υψωμένα ικετευτικά στην οροφή· ο ποντικός που θα τα φάει ξετρούπωσε απ’ τα υπόγεια κι ανεβαίνει λαφροπηδώντας τα σκαλιά.

✳︎

Το δάσος πάνω σε τέσσερεις ξύλινες ρόδες έφευγε μουγκρίζοντας σαν καταρράχτης ανάμεσα απ’ τα βουνά.

✳︎

Αυτό το παραγιωμισμένο μπαούλο, όσο και να πέφτω πάνω του βαρύς, δεν καταφέρνω να το κλείσω. Ένα κομμάτι κίτρινο ύφασμα περισσεύει ολόγυρα, μια μέλισσα πιασμένη απ’ το ποδάρι σβουρίζει, ένα λουλούδι μου γνέφει απ΄την κλειδαριά· ξεχνιέμαι και του μιλάω ώρες.

✳︎

Στην σκηνή σβήσαν τα φώτα. Η αίθουσα άδειασε. Ένα κερί πετάει από κάθισμα σε κάθισμα.

✳︎

[από τη συλλογή Η Κρύπτη, Κείμενα, Αθήνα 1979

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.