[το λίγο που αδιάκοπα ανθίζει·
24/07/2025 § Σχολιάστε
stratos fountoulis, Erevos VII, acrylic on canvas, 1998
αυθαιρεσία 10η
κάθε μας συνάντηση και μία έκπληξη, λες. υπάρχει μια σκιά στο τέρμα κάθε απόστασης, μια απρόσμενα αισιόδοξη διέξοδος γέννημα δικό μας που καραδοκεί, στέκεται με ένα μέτρο ευτυχίας προτείνοντας την τελευταία πράξη, αυτό το λίγο το μεγάλο που αδιάκοπα ανθίζει, ο πρόξενος εκείνος του θαυμαστού που φαντάζεται κι ονειρεύεται με το δειλό το φως, μια δύσκολη ισορροπία είναι αλήθεια. περασμένα μεσάνυχτα όμως· κι έρχονται άλλες ανάσες από τα παλιά, δεν σε ξυπνούν, σε φιλούν
και σε κοιμίζουν.
*
[9 Μαρτίου, 2009
◉
.
.
[sine materia·
06/05/2025 § Σχολιάστε
Ε.
Ο χώρος είναι επαρκής· ιδιαίτερα αν ψαλιδίσουμε κομμάτι τις κοφτερές αιχμές και κάποιες ζωηρές άκρες· τις ενοχλητικά πειστικές. Χρειάζεται και η απαραίτητη αντικατάσταση των ανθρώπων με φωτοτυπίες -είναι σφόδρα πρακτικές και αρχειοθετούνται δίχως κόπο. Ίσως αφήσω ορισμένες λέξεις για την εσχάτη λέμε τώρα, ανάγκη τυχόν εθιμοτυπικής επίσκεψης φράσεων που έχουν την τάση να επαναλαμβάνονται ηχηρά, αναγκαίες για να δικαιολογούμε τις μετέπειτα μακρινές μας σιωπές. Ποιος ξέρει. Οι δυσοίωνες συνέπειες των, είναι γνωστές· όταν στην β’ στροφή η Ικεσία στρέφεται προς στους θεούς και οι επικλήσεις αρχίζουν αδικαιολόγητα να καλπάζουν. Ίσως τότε όλα· να θυμίζουν
ανατροπή.
*
Βρυξέλλες 8.5.15
◉
[επιδιώξεις·
13/04/2025 Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο [επιδιώξεις·
χαρταετοί
στρατος φουντούλης, ξυλογραφία, 1998
δύσκολο να παρατήσεις την ανάγνωση την περίοδο που παράγεις, ακόμα πιο δύσκολο να επιθυμείς ένα και μοναδικό πράγμα επιδιώκοντας σε αυτό την επιτυχία με όλες σου τις δυνάμεις όμως, δεν έχω αυτή τη δυνατότητα, με ενδιαφέρουν πάρα πολλά ζητήματα, που δεν έχω τη δυνατότητα να αγνοήσω κι ιδρώνω, αγωνιώ αφάνταστα με κάθε λογής σκέψεις· ωστόσο, με παρηγορεί κάτι που είχε πει κάποτε ο Gide –δεν θυμάμαι που- και δεν λέει να μου φύγει από το μυαλό: τα δηλητηριώδη ζώα είναι αυτά που δεν ιδρώνουν.
Ας είναι.
•
[πρώτη δημοσίευση 2.11.2011
◉
.
[στιγμές ηρεμίας και θαλπωρής·
16/03/2025 § Σχολιάστε
Κοιμώμενη οικογένεια ελεφάντων. Φωτογραφία από ντρόουν ©Xinhua News Agency
Υπάρχει κάτι βαθιά τρυφερό και γαλήνιο στην εικόνα μιας οικογένειας ελεφάντων που κοιμάται. Οι ελέφαντες, αυτά τα μεγαλοπρεπή και συναισθηματικά πλάσματα, έχουν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους. Κοιμούνται κοντά ο ένας στον άλλο, συχνά ακουμπώντας τα σώματά τους, σαν να εξασφαλίζουν μια αίσθηση ασφάλειας και εγγύτητας.
Οι νεαροί ελέφαντες μπορεί να ξαπλώνουν εντελώς κάτω, ενώ οι μεγαλύτεροι μερικές φορές μένουν όρθιοι, σε μια παράξενη ηρεμία που μοιάζει σχεδόν ιερή.
Βαθιά ανθρώπινη εικόνα (κι εμείς οι άνθρωποι θηλαστικά είμαστε), νιώθουμε, ως πλάσματα, την ανάγκη να ανήκουμε κάπου, να προστατεύουμε και να προστατευόμαστε, να βρίσκουμε μια στιγμή ηρεμίας και θαλπωρής, μέσα στην αχανή απεραντοσύνη του κόσμου.
◉
αγριμολογος 