αγριμολογος

[…] Για παράδειγμα (πριν γίνει πρωθυπουργός) ο Σαμαράς, ενώ κατήγγειλε σε όλους τους τόνους το θαρραλέο μνημόνιο συμμόρφωσης της χώρας προς τους πιστωτές και εταίρους της τρόικας, ψήφισε αποφασιστικά ένα μεγάλο μέρος των ρυθμίσεων που το υλοποιούν (όπως π.χ., αυτές που αποφασίζουν την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας και αντικατάστασή τους από επιχειρησιακές) και συγκατένευσε με νόημα σε πλήθος άλλων. Το ίδιο έπραξε και στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αν και αυτή τη φορά οι ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του τον πίεσαν αφόρητα να συνταχθεί με την κυβέρνηση.

Ένα ακόμη αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του λόγου του Σαμαρά είναι το γεγονός ότι αυτός διαθέτει ένα άκρως συμβατικό στυλ, με αποτέλεσμα να μη διατηρείται στη μνήμη όσων τον ακούν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο έως τεσσάρων ωρών. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στον συγκεκριμένο πολιτικό να αλλάζει διαρκώς θέσεις, χωρίς να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ασυνεπής (χυδαϊστί, κωλοτούμπας), όπως άλλοι, λιγότερο προικισμένοι συνάδελφοί του. [από το βιβλίο του Νίκου Κουνενή «Περί Δημοκρατίας», εκδόσεις Μεταίχμιο 2011]

*

Πριν ο κ. Τσίπρας ζητήσει από την Εκκλησία να γίνει σύμμαχος της Αριστεράς, θα μπορούσε να ρωτήσει τον Αρχ. Ιερώνυμο για την σκανδαλώδη «Αλληλεγγύη» που μεταβαπτίστηκε παρουσία των κ.κ.Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη σε «Αποστολή» και ξεπλύθηκε, θυμίζω πως εκκρεμεί αίτημα του  Υπ.Εξωτερικών για επιστροφή στα άδεια Ταμεία μας έντοκα 5,6 εκατ. ευρώ. Για το πόρισμα-καταπέλτης για τα (πανάκριβα) έργα του κ.Φουρλεμάδη, των δυο επισκόπων και πολλών λαϊκών μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Συντηρητισμός, φιλανθρωπία και… Αριστερά, χέρι-χέρι.

*

Αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον δέκατο-όγδοο όροφο, το γεγονός πέρασε σε δεύτερη μοίρα, αυτό που κυριάρχησε στα δελτία ειδήσεων ήταν αποκλειστικά το τραγικά εκκεντρικό χρώμα των παπουτσιών του…

.

φωτογραφία ©newyorker.com