αγριμολογος

η πρόσθεση ενός ονόματος είναι μια αναγκαία σύμβαση, ίσως μια πράξη δειλή όπως η ζωή της ίδιας της ζωής γι’ αυτό βρίσκω παρηγοριά στο άπειρο των αριθμών – κάπως έτσι άρχισε να μου αφηγείται ένα αποσπασματικό, συγκυριακό, σενάριο στιγμών στη ζωή της. Τον έβλεπε σποραδικά, πάντα από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας όταν το φεγγάρι ήταν ψηλά, να στέκει μπρος στη λιμνούλα με τα χρυσόψαρα, το χλωμό του πρόσωπο να λάμπει στο φεγγαρόφωτο. Σήκωνε το βλέμμα, το έστρεφε προς το παράθυρό της κι εκείνη μ’ ένα νεύμα ανταποκρινόταν χαιρετώντας τον. Με τα χρόνια τον έβλεπε όλο και λιγότερο ώσπου· στα δεκαεπτά της –όταν ανακάλυψε ότι ήθελε να σπουδάσει ιατρική, εκείνος εξαφανίστηκε εντελώς από τη ζωή της, δεν τον ξανάδε ποτέ. Δεν έμαθε ποτέ το όνομά του παρόλο που του φόρεσε ένα, κατάλληλο για το ημερολόγιό της. Το όνομα που διάλεξε για εκείνον, δεν το

έμαθα ποτέ.

.

.

photo©Manuel-Alvarez Bravo, 1939

.

.

Σχολιάστε

Γράψτε το σχόλιο σας εδώ....

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Ηλ. διεύθυνση Δεν θα εμφανιστεί δημόσια.

Όνομα

Ιστότοπος

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Ακύρωση

Σύνδεση με %s

Δ

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.