αγριμολογος

«Εκείνο που είναι χαριτωμένο δεν μπορεί να είναι ωραίο»
Ludwig Wittgenstein

«Στέκονται όρθιοι στο δωμάτιο, ο ένας κοιτά τον άλλον, τα χέρια τους πεσμένα στο πλάι, τα σώματά τους δεν αγγίζονται… Ξημέρωσε… Δεν μιλούν. Κοιτούν ο ένας τον άλλον… σε απόσταση, Η Χιροσίμα κοιμάται ακόμη… Ξαφνικά, εκείνη κάθεται. Θάβει το κεφάλι της στα δυο της χέρια, τα σφίγγει σα γροθιές, κλείνει τα μάτια και στενάζει. Ένας στεναγμός ολοσχερούς θλίψης. Το φως της πόλης στα μάτια της…. Εκείνος την κοιτά, εκείνη εκείνον όπως θα κοιτούσε την πόλη, ξαφνικά, πολύ απαλά, τον καλεί. Τον καλεί από μακριά, χαμένη στην απορία. Κατάφερε να τον πνίξει σε παντοτινή λήθη, ένα γεγονός-πηγή κατάπληξης για εκείνη…»

Hiroshima Mon Amour – 1959. Σκηνοθεσία: Alain Resnais / Σενάριο και διάλογοι: Marguerite Duras/Μουσική: Georges Delerue, Giovanni Fusco / Διανομή: Emmanuelle Riva – εκείνη / Eiji Okada – εκείνος

Απόδοση: Στράτος Φουντούλης

.

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.