αγριμολογος

16.

ο ισχνός λόγος που πάχυνε

©Jeff koons, Ceramic sculpture figurative and Kitsch art (ο εν λόγω καλλιτέχνης έγινε δισεκατομμυριούχος δημιουργώντας τερατουργήματα)

Ο εκδιδόμενος ή δημοσιευμένος (γραπτός ή εικαστικός) Λόγος δεν πρέπει να απαιτεί πολύ χώρο στον εγκέφαλο, και τα εφέ είναι ιδανικά, ιδιαιτέρως δε τα ‘ειδικά εφέ’ τύπου Ο πόλεμος των Άστρων. Τα εφέ είναι ο γοητευτικότερος εχθρός της φαντασίας. Βέβαια θα μου πείτε για να δημιουργήσει ο άνθρωπος εφέ χρειάστηκε επίσης μεγάλη επινοητικότητα και φαντασία και θα έχετε δίκιο, ωστόσο και ιδιαίτερα στον γραπτό λόγο, η εξαιρετική αδιαφορία του φανατικού οπαδού των εφέ ή των φτηνών ερωτικο-συναισθηματικών πασπαλισμάτων και ψευδο-ευαίσθητων περιττών περιγραφών θα χάψει το δόλωμα αυτής της παραλογοτεχνίας και θα το χάψει ως μεγάλη λογοτεχνία. Το αυτό, η παρόμοιο, συμβαίνει όταν βλάκες παίζουν το ρόλο του ηγέτη· ψηφίζονται αδρά και χειροκροτούνται. Ο βλάκας στην προκειμένη περίπτωση μετατρέπεται σε θαυμαστό έργο τέχνης. Προσωπικότητα ολκής. Είναι μια πραγματικότητα ριζωμένη βαθιά σε συλλογικές πεποιθήσεις. Άτομα που παλαιότερα ήταν γελωτοποιοί παρέας στο γωνιακό καφενείο έγιναν στο μεταξύ διασημότητες με βαριά βιογραφικά. Κρατικοί λειτουργοί αρέσκονται στο να εμφανίζονται ειδήμονες σε θέματα τέχνης, προλογίζουν λογοτέχνες, το γεγονός αναμεταδίδεται από τα ΜΜΕ δημιουργώντας με τον καιρό λογοτεχνική ιστορία όπου και ιστορικά καταγράφεται. Μια ορχήστρα είναι όλα αυτά και επιμένει να παίζει φάλτσα και που στο τέλος οι θεατές σηκώνονται χειροκροτώντας εκστασιασμένοι. Ποιος τολμά δημόσια να εκφράσει ότι παρόμοιες τέτοιες «δημιουργίες» παλαιότερα, δεν αντιπροσώπευαν παρά μόνο Το Ισχνό που τώρα, μετά τόσων χορταστικών επαίνων, έχει Παχύνει.

[διαβάστε τις ‘στορίες]

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.