[ίσως·
29/09/2018 § Σχολιάστε

Στράτος Φουντούλης, υδατογραφία σε χαρτί, 1991
Όλα, τα πάντα έχω την εντύπωση, είναι ό,τι είμαστε. Είναι μάλλον όπως τα έχουμε/είχαμε φανταστεί. Διηγούμαστε τη δική μας πραγματικότητα. Μια άκρως αποκλειστικά δική μας υποκειμενική πραγματικότητα, δίχως τα φρικτά κι αυθαίρετα ελαττώματα της φύσης η οποία έχει την αέναη ιδιότητα να ελίσσεται και να εξελίσσεται· ενώ εμείς ως έλλογα όντα έχουμε το πλεονέκτημα του ονείρου, της σκέψης· και την ικανότητα, κυρίως αυτή, να σκεφτόμαστε -αυτά που θα μπορούσαμε να πούμε ή αυτά που θα μπορούσαμε να είχαμε γράψει.
Δεν ξέρω αν εκφράζομαι επιπόλαια, αλλά τα λόγια μου, έχω κάθε φορά την εντύπωση, ότι περιέχουν μια ματαιότητα παρόμοια με αυτή που νιώθει ο θεατής στο τέλος μιας κινηματογραφικής ταινίας.