αγριμολογος

Η Αριστερά διαπράττει μια ακόμη αθλιότητα:
Λύνει ένα μόνιμο μακροχρόνιο αίτημα της Εκκλησίας. Της αναγνωρίζει την κυριότητα και τη δυνατότητα οικονομικής εκμετάλλευσης σε ακίνητα που δεν της ανήκουν αλλά τα έχει καταπατήσει.

φωτογραφία από το τουΐτερ κατάλληλα τροποιημένη

Η Αριστερά είχε ανέκαθεν στα εκκλησιαστικά μια κόκκινη γραμμή. Οι απλοί έγγαμοι παπάδες είναι καλοί, είναι λαός, οι δεσποτάδες ήταν οι κακοί πλούσιοι και δυνατοί. Μέσα στο λαϊκισμό του το αξίωμα αυτό είχε μπόλικη αριστερή λογική. Βεβαίως και οι δεσποτάδες προέρχονται κατά κανόνα κι αυτοί από το κοινωνικό περιθώριο. Αγροτόπαιδα, φτωχόπαιδα, πολύτεκνων οικογενειών συνήθως, συχνά στρατολογημένα παιδιόθεν στα ιερά τάγματα (ιδιαίτερα η Ιεραρχία των Ιεροσολύμων), που για κάποιον λόγο που δεν είναι της παρούσης, προτίμησαν να παντρευτούν την Εκκλησία αντί για μια γυναίκα. Από εκεί και πέρα αυτοί οι «παρθένοι» άντρες ανεβαίνοντας στο γελοίο και βλάσφημο βυζαντινό τους θρόνο, φορώντας την αυτοκρατορική μίτρα με το δικέφαλο αρπακτικό ιπτάμενο τέρας και περιφρονώντας τη γυναικεία μήτρα, γίνονται ακόμη χειρότεροι, αν δεχθούμε πως υπάρχει κάτι το χειρότερο από την εξ απαλών ονύχων μαθητεία στο συμπλεγματικό Κακό. Εξελίσσονται σε τυραννίσκους των έγγαμων κληρικών, με όλο τον καλογερικό τους φθόνο. Κατά περίεργο τρόπο δε, που όμως εύκολα τον ερμηνεύει η Ψυχιατρική, κάνουν πόλεμο στους έντιμους και γενναίους ομοφυλόφιλους που δεν κρύβουν την ομοφυλοφιλία τους και αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Ο νοών νοείτω.

Χτες ο ΣΥΡΙΖΑ παραβίασε αυτήν την κόκκινη γραμμή. Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας θα πουν οι καλοθελητές. Επιμένω ο ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος σωπαίνει και χειρότερα όποιος ανθρωπάκος ψηφίζει για να μην χάσει τα ανέλπιστα προνόμια, είναι συνένοχος. Παρέδωσε λοιπόν τους παπάδες, πιο εύκολη τώρα, βορά στους δεσποτάδες. Οι φορολογούμενοι (κι εδώ είναι η «ταμπακιέρα»), θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους μισθούς όλων των ρασοφόρων και του πολιτικού τους προσωπικού (αυτό απαιτεί η «θρησκευτική ουδετερότητα του Κράτους» !!!), αλλά ο Αρχιεπίσκοπος και η Σύνοδος θα διαχειρίζονται το ξένο χρήμα κατά το δοκούν. Στέρηση μισθού παπά, γιατί δεν φίλησες τα πόδια του δεσπότη. Ο φασισμός της πανάθλιας Δεσποτοκρατίας υποθάλπεται τώρα από την Αριστερά. Ο Αρχιεπίσκοπος υπαγόρευε και ο Αλέκσις έγραφε. Όπως είπε ο πρόεδρος του εργατικού σωματείου των παπάδων: «ο Αρχιεπίσκοπος και ο πρωθυπουργός συμφώνησαν χωρίς να ρωτήσουν κανέναν». Αυτή βεβαίως είναι πάντα η Δημοκρατία της Αριστεράς ή της «Αριστεράς» (θέμα μεγάλης συζήτησης αυτό), όταν και όπου πήρε την εξουσία, από την Κούβα, τη Βενεζουέλα και την Αιθιοπία, μέχρι την Ασία, τα Βαλκάνια και την ευρωπαϊκή Ανατολή. Για τον Τσίπρα οι βουλευτές του είναι, και πράγματι είναι, απλοί σφουγκοκωλάριοι. Για τους δεσποτάδες οι έγγαμοι κληρικοί είναι υπηρέτες και ανδράποδά τους, κατάλληλοι μόνο για δουλικές υποκλίσεις μέχρι το πάτωμα.

Σαν να μην έφταναν αυτή, η κοροϊδία έχει και άλλα Κεφάλαια. Ο γελοίος ηγέτης της Αριστεράς συνομολόγησε με τον παλιό συνθαλαμίτη του Αμβρόσιου στο άντρο της «Ζωής», πως το ράσο καλώς πληρώνεται από το Κράτος, γιατί λέει του παραχώρησε περιουσία ως αντάλλαγμα. Αυτό είναι ψευδέστατο. Αντιγράφω από την άμεση αντίδραση της συντηρητικής «Καθημερινής», γιατί η ΝΔ βεβαίως συμφώνησε αμέσως με τον ΣΥΡΙΖΑ και γιατί δεν αμφιβάλλω πως και τα υπόλοιπα κόμματα δεν θα πουν ποτέ ολόκληρη την αλήθεια, μισές αλήθειες και λειψή κριτική φαντάζομαι πως θα υπάρξει: «Το 1945 προβλέφθηκε για πρώτη φορά η μισθοδοσία των εφημέριων από το Δημόσιο (Α.Ν. 536/1945). Σε αντιστάθμισμα της δαπάνης αυτής επιβλήθηκε με τον ίδιο νόμο (α) η υποχρεωτική είσπραξη του 25% των τακτικών εσόδων των ενοριακών ναών από το Δημόσιο και (β) η υποχρεωτική ετήσια εισφορά όλων των ορθόδοξων οικογενειών στην ενορία τους. Με άλλα λόγια, το κράτος πλήρωνε τον κάθε εφημέριο με τα έσοδα των ναών που σχηματίζονταν από τις υποχρεωτικές εισφορές των πιστών. Το 1956 η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή επέκτεινε την είσπραξη του 25% επί των πάσης φύσεως εσόδων των ναών (Ν.Δ. 3559/1956). Η εισφορά των πιστών καταργήθηκε το 1962 (Ν.Δ. 4242/1962). Στη συνέχεια, το 1968, το ποσοστό της είσπραξης από το Δημόσιο αυξήθηκε στο 35% (Α.Ν. 469/1968). Το 2004, η κυβέρνηση Σημίτη κατάργησε οριστικώς και αυτό το 35% (άρθρο 15 του Ν. 3220/2004). Συνεπώς, η κρατική μισθοδοσία των εφημερίων ποτέ δεν αποτέλεσε αντιστάθμισμα για την παραχώρηση προς το ελληνικό κράτος της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Άλλωστε, η σημαντικότερη μεταβίβαση εκκλησιαστικής περιουσίας προς το κράτος υλοποιήθηκε το 1952 με σύμβαση η οποία κυρώθηκε με το Ν.Δ. 2185/1952 (ΦΕΚ Α΄ 217). Η σύμβαση αυτή ήταν αμφοτεροβαρής: το κράτος απέκτησε την κυριότητα αγροτεμαχίων και βοσκοτόπων εκτός Αττικής (αξίας 97 δισεκατομμυρίων δραχμών, όπως η ίδια η σύμβαση προσδιορίζει) έναντι ίσης αξίας αστικών ακινήτων και μετρητών που απέκτησε η Εκκλησία» (καθηγητής Γ.Κτιστάκης). Έχουμε λοιπόν νομιμοποίηση ενός ιερού ψεύδους με τη βούλα της Αριστεράς.

Υπάρχει όμως κάτι ακόμη. Η Αριστερά διαπράττει μια ακόμη αθλιότητα. Λύνει ένα μόνιμο μακροχρόνιο αίτημα της Εκκλησίας. Της αναγνωρίζει την κυριότητα και τη δυνατότητα οικονομικής εκμετάλλευσης σε ακίνητα που δεν της ανήκουν αλλά τα έχει καταπατήσει.

Αντιγράφω πάλι από τη συντηρητική «Καθημερινή»: « Τα εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ εμφανίζονται να κατέχουν σχεδόν 1,3 εκατ. στρέμματα γης σε όλη τη χώρα. Δάση, βοσκοτόπια και αγροτικές εκτάσεις ανήκουν κυρίως σε ιερές μονές, οι οποίες πολλές φορές δεν διαθέτουν καν τίτλους ιδιοκτησίας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, επικαλούνται οθωμανικά φιρμάνια και έγγραφα που τους «αποδίδουν» τη νομή και κατοχή ολόκληρων περιοχών στις οποίες, ωστόσο, σήμερα έχουν αναπτυχθεί οικισμοί. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάποτε το μεγαλύτερο τμήμα της Αττικοβοιωτίας μοιράζονταν οι Μονές Πεντέλης και Πετράκη. Η εικόνα της συνολικής έκτασης του εκκλησιαστικού «κτηματολογίου» διαφοροποιείται από τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Συγκεκριμένα, οι «ιερές» εκτάσεις περιορίζονται στα 855.000 στρέμματα εκ των οποίωνσχεδόν τα μισά χαρακτηρίζονται διακατεχόμενα, δηλαδή εκτάσεις για τις οποίες η Εκκλησία δεν διαθέτει για διάφορους λόγους τίτλους ιδιοκτησίας ή αυτές έχουν καταπατηθεί. Πάντως, ένας σημαντικός αριθμός εκτάσεων που ανήκουν στην Εκκλησία και βρίσκονται σε αστικές περιοχές είναι δεσμευμένος από ΟΤΑ. «Διάφοροι δήμοι τα έχουν χαρακτηρίσει χώρους πρασίνου, αναψυχής ή για πολιτιστικές δραστηριότητες, έχουμε προσφύγει στη Δικαιοσύνη, δικαιωθήκαμε με τελεσίδικες αποφάσεις και επί 7 χρόνια το υπουργείο Περιβάλλοντος δεν εκτελεί τις αποφάσεις» υποστηρίζει ο κ. Ζαμπέλης» (21.03.2010, «Η ακτινογραφία της περιουσίας της Εκκλησίας»-Ν.Παπαχρήστος).

Τι θα γίνει τώρα; Η Εκκλησία του ακτήμονος Χριστού, η Εκκλησία των μητροπολιτών για τα πλούσια συγγενολόγια των οποίων το ΣΔΟΕ, με άνωθεν εντολή, μετά από μια πρώτη επιτυχή έφοδο κάνει το κορόιδο («Αναστάτωση στην Εκκλησία») , αναγνωρίζεται ως συνιδιοκτήτρια με το Κράτος, περιουσίας που δεν είναι δική της, που ακόμη κι αν ήταν ο ιδρυτής της της απαγορεύει ρητά να την κατέχει («Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης»): «Το Ταμείο Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας θα αναλάβει τη διαχείριση και αξιοποίηση των από το 1952 και μέχρι σήμερα ήδη αμφισβητούμενων, μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Εκκλησίας της Ελλάδος περιουσιών, αλλά και κάθε περιουσιακού στοιχείου της Εκκλησίας που εθελοντικά η ίδια θα θελήσει να παραχωρήσει στο εν λόγω Ταμείο προς αξιοποίηση. Τα έσοδα και οι υποχρεώσεις του ΤΑΕΠ επιμερίζονται κατά ίσο μέρος στο Ελληνικό Δημόσιο και την Εκκλησία της Ελλάδος».

Οι αγύρτες του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν με θράσος που δεν διέθετε η Δεξιά, μια μεγάλη ανάσα και παράταση στο αμαρτωλό και διάτρητο βασίλειο του δεσποτικού ράσου, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στο πολιτισμικό, στο πολιτικό και στο οικονομικό πεδίο. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

πηγή

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.