αγριμολογος

17.

«Διπλόφρυς»

…ο κόσμος των εικόνων που ονειρεύτηκα από τις οποίες
αποτελείται εξίσου ο στοχασμός μου και η ζωή μου…
Fernando Pessoa *

Χαράλαμπος Καραδιάκος. Γεννήθηκε το 1878 στην Αθήνα. Έμεινε γνωστός κυρίως με το παρατσούκλι «Διπλόφρυς» καθότι γεννήθηκε με δύο ζεύγη φρύδια πάνω από κάθε μάτι. Φοίτησε στην Ιατρική Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στη Πανεπιστήμιο της Λειψίας στη Γερμανία και διορίσθηκε βοηθός του γνωστού εκείνη την εποχή, περίφημου καθηγητή Φουχτενλάχτεν. Το 1925, μετά το θάνατο του καθηγητή Καλλινικούλη, ο Χ.Κ. τον αντικατέστησε καταλαμβάνοντας την έδρα της Έρευνας στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Από το αρχείο της γνωστής εφημερίδας «Εστιακή» τον Μάρτιο του 1943, διαβάζουμε: «Έγραψε πλείστας μελέτας γερμανιστί, ελληνιστί και γαλλιστί, μερικάς δε με την συνεργασίαν του καθηγητού Νικολαϊτζόγλου, εκ των οποίων σπουδαιότεραι είναι: Περί ελαστικότητος των μυών, Περί της επιδράσεως του κουραρίου επί τον διά βερατρίνης δηλητηριασθέντα μύν του βατράχου, και βεβαίως την περίφημη μελέτη του, Περί των κέντρων της αναπνοής επί των ημισφαιρίων του εγκεφάλου,  όπου, σημειώνονται κάποιοι ιατρικοί ακαταλαβίστικοι, για μένα, όροι, περί της «αναπνοής που ελέγχεται από ένα πυκνό δίκτυο που εδράζεται στον κατώτερο εγκέφαλο…»,  και ότι ο βασικός αναπνευστικός ρυθμός παράγεται από ένα σύνολο νευρώνων του συμπλέγματος κλπ., κλπ.

Το σημαντικότερο όμως επιστημονικό επίτευγμα του Χαράλαμπου Καραδιάκου, ήταν παραδόξως, στη Ζωολογία, το οποίο επίτευγμα καταγράφεται σε όλα τα Scientific annals of zoology (επιστημονικά αρχεία ζωολογίας) από το 1945 έως σήμερα: την ανακάλυψη ενός είδους μικροσκοπικών μονοκύτταρων πρωτοζώων, που φέρουν το όνομα του.

Στο έγκριτο περιοδικό «Εικόνες Βιολογίας», εκδόσεις Γαλιλαίου, τ.256, Μάιος 1944, σελ. 76, διαβάζουμε την πλήρη επιστημονική περιγραφή του συγκεκριμένου πρωτόζωου:

«Γένος θηκαμοιβών της οικογενείας των διπλοφρυδών. Είναι μικροσκοπικά πρωτόζωα, άτινα απαντούν εις τα γλυκέα ύδατα. Το μονοκύτταρον σώμα των περιβάλλεται είτε από λεπτόν δερμάτιον, είτε από σφαιρικήν ή λεμονοειδή θήκην εκ χιτινώδους (όπως το περίβλημα του αστακού) ή συμφυρματοπαγούς (δηλ. ατάκτως τοποθετημένης) ύλης, η οποία εις τους δύο αυτής πόλους φέρει ανοίγματα, από όπου εξέρχονται πολλά νηματοειδή ψευδόποδα, ομοιάζοντα προς διπλήν οφρύν, εξ ού και η ονομασία του γένους: Διπλόφρυς»

__

[*] Fernando Pessoa, Βιβλίο της ανησυχίας, Α’ Τόμος, μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, εκδόσεις Gutenberg

[διαβάστε τις ‘στορίες]

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.