αγριμολογος

Φραντς Κάφκα (1883-1924)

Νύχτα
Χωμένος βαθιά μέσα στη νύχτα. Καθώς βυθίζεται κανείς καμιά φορά στην περισυλλογή, έτσι απόλυτα να βυθιστείς στη νύχτα. Ολόγυρα οι άνθρωποι κοιμούνται. Είναι μια ακίνδυνη φαντασίωση, μια άδολη αυταπάτη, να υποθέτεις πως κοιμούνται σε σπίτια, σε κρεβάτια προφυλαγμένα, κάτω από μια στέγη ασφαλή, ξαπλωμένοι στο στρώμα ή κουλουριασμένοι, στα σεντόνια, κάτω απ’ τα παπλώματα. Στην πραγματικότητα συγκεντρώθηκαν όπως και κάποτε παλιά, κι αργότερα πάλι, σε μια ερημιά, σ’ ένα καταυλισμό στο ξέφωτο, άνθρωποι μιλιούνια, ένα λεφούσι, ένας όχλος, κάτω από έναν κρύο ουρανό, πάνω σε μια κρύα γη, σωριασμένοι εκεί που πρωτύτερα στέκονταν, με το μέτωπο ακουμπισμένο στο βραχίονα, το πρόσωπο στραμμένο στη γη, σε ύπνο ήρεμο παραδομένοι. Κι εσύ παραφυλάς· είσαι ένας απ’ το σωρό τα χαμόκλαδα δίπλα σου, κοιτάς εκείνον που βρίσκεται κοντύτερά σου. Γιατί ξαγρυπνάς; Κάποιος πρέπει να προσέχει, λένε. Κάποιος πρέπει να βρίσκεται εκεί.

*
[από Φραντς Κάφκα, Περιγραφή ενός Αγώνα, Στοχασμοί, Μικρά διηγήματα —μτφρ. Μαρλένα Γεωργιάδη, εκδόσεις Γνώση, 1982

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.