αγριμολογος

Fernando António Nogueira Pessoa (13.06.1888–30.11.1935)

ο Αγριμολόγος μπροστά στο Café A Brasiliera, στη Λισαβόνα, παρέα με τον Φ. Πεσσόα

❊

Να ταξιδεύεις; Για να ταξιδέψεις αρκεί να υπάρχεις. Πηγαίνω από μέρα σε μέρα, σαν από σταθμό σε σταθμό, στο τρένο του κορμιού μου, ή του πεπρωμένου μου, σκυμμένος πάνω από δρόμους και πλατείες, πάνω από χειρονομίοες και πρόσωπα, πάντα τα ίδια και πάντα διαφορετικά, όπως τελικά είναι τα τοπία.
Αν φανταστώ, βλέπω. Τι περισσότερο κάνω ταξιδεύοντας; Μόνο η ακραία αδυναμία της φαντασίας δικαιολογεί το ότι πρέπει νβα μετακινούμαστε για να αισθανόμαστε.
«Οποιοσδήποτε δρόμος, ακόμη και ο δρόμος τους Έντεπφουλ, θα σε οδηγήσει ως το τέλος του κόσμου». Αλλά το τέλος του κόσμου, από τη στιγμή που ον κόσμος ολοκληρώθηκε κάνοντας το γύρο του, είναι το ίδιο το Έντεπφουλ από το οποίο ξεκίνησες. Στην πραγματικότητα, το τέλος του κόσμου, όπως και η αρχή του, είναι η αντίληψή μας για τον κόσμο. Και μέσα μας είναι που τα τοπία έχπυν τοπία. Γι’ αυτό, αν τα φανταστώ, τα δημιουργώ. Αν τα δημιουργώ, είναι. Αν είναι, τα βλέπω όπως όλα. Για ποιο λόγο να ταξιδέψω; Στην Μαδρίτη, στο Βερολίνο, στην Περσία, στην Κίνα, και στους δύο Πόλους, πού αλλού θα ήμουν παρά μόνο μέσα στον εαυτό μου, και στον τύπο και στο είδος των αισθήσεών μου;
Η ζωή είναι ό,τι την κάνουμε. Τα ταξίδια είναι οι ταξιδιώτες. Αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε, αλλά αυτό που είμαστε.

*
[Μπερνάντο Σοάρες (Φερνάντο Πεσσόα), Το βιβλίο της ανησυχίας, τόμος Β. Μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, Εκδόσεις Εξάντας.

❊

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.