αγριμολογος

στο αεροδρόμιο – ©agrimologos.com

❇︎

Επειδή δεν έχω τίποτα το καινόν να προσθέσω γενικώς στις ανθρώπινες ποιήσεις, δεν δηλώνω παρά ένας hypocrite lecteur που κατά περίσταση γράφω, θεωρώντας τη γραφή πράξη στολισμένης και χρωματισμένης χειροτεχνίας, ένα σκεύος ηδονής, ας το πούμε φετίχ. Να τελειώνουμε, καταλήγω στο φετίχ. Το (όποιο) θέμα δημιουργίας, δεν είναι παρά θήραμα, στην αρχή παρουσιάζεται θαμπό· και σταδιακά ξεκαθαρίζει κι απλώνεται στο λυκαυγές· και η όλη προσπάθεια έγκειται στο να κρατηθεί στιβαρά η χαρά της σύλληψης του θηράματος. Εξ ου κι ο λόγος της προσωπικής μου ταύτισης των δημιουργών με τους κυνηγούς. Οι λεκτικά εναλλασσόμενοι ρυθμοί και τα μοτίβα δεν αποτελούν παρά γεμίσματα αυτού του θηράματος, και· το ζήτημα είναι τα «γεμίσματα» αυτά να παρασύρουν σε μιαν ατμόσφαιρα αινιγματική κι ενίοτε συχνά υποβλητική. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το θήραμα να υποφέρει αγκομαχώντας.

Δεν είναι σωστό.

❇︎

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.