αγριμολογος

Antoni Tapies (1923-2012)

❉

Ξέρω κι εγώ να ανανεώνω μ’ ένα καινούργιο βλέμμα λευκές σελίδες· με γραμμές που χαράχτηκαν για να κοσμηθούν. Υπάρχει κι ένα ύφασμα γεμάτο σημάδια σκουριάς, παρασύρει σε στροφές με ρίμα παλαιότερων ρυθμών και η ψυχή τρέμει στο αντίκρισμα εκείνου που βρίσκεται πάντα πίσω μας σαν σύνοψη παραλογισμού των εποχών Εκείνων. Α, πως θέλω να αποτυπώνω παθήματα, απατεωνιές· συμπλοκές. Να τις βλέπω αναπαυόμενος ηδονικά σε μια αιώρα που πάντα ονειρευόμουν, έτσι· καθώς θα είμαι ιδρωμένος μ’ ένα πολύχρωμο ποτήρι στο χέρι. Ν’ αποτυπώνω, ν’ αποτυπώνω· και εσύ στο βάθος να παρατηρείς· περιμένοντάς με να πατήσω το πρώτο σκαλί που βρίσκεται πάντα πίσω από μια πόρτα· δίπλα σ’ εκείνη τη γυναίκα του διαδρόμου που βρίσκεται εκεί μόνη, γυμνή σαν άσπιλη οθόνη μερικών

εκατοστών.

*

[Α’ δημοσίευση 04.05.2013

❉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.