αγριμολογος

Theodoros Stamos, Byzantium II, 1958

Να μιλάς χωρίς να διαλέγεις τις λέξεις σου· υπάρχει φόβος κατιτίς να μην το πεις ποτέ και να μη βάλεις αυτόν τον ήχο πλάι σε εκείνο το σύμφωνο, όπως σε πρόλαβε ο προηγούμενος πεθαμένος και ησύχασε· επίσης άμα τον βρίσκεις να το τραγουδάς κιόλας και να προσέχεις τη φωνή σου που βγαίνει και θέλει ένα τόσο δα πηδηματάκι για να απλωθεί· πρέπει να σ’ τα θυμίζω γιατί θα πεθάνεις.

***

Το κατάρτι το γνωρίζουνε ο ναύτης, ο καπετάνιος, η γυναίκα του καπετάνιου, ο γιος του, κι ο θυμός του μαχαιριού μπροστά στο κρέας· από μακριά είναι το προσφυγικό ψωμί κι οι άνθρωποι, ένα χρόνο ολόκληρο κρεμασμένοι στις πλώρες του καραβιού, προσπαθώντας να φύγουνε και αφήνοντας πίσω τους την αιτία που γνωριστήκανε· σαν πολλές, ήσυχες, τέτοιου είδους παρομοιώσεις.

*

[©Σωτήρης Κακίσης, Τα σύρματα, εκδόσεις Ερατώ

❊

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.