αγριμολογος

©Eva Bodnar, Perfect Home, 1991-oil on canvas 120 X 115 cm /Courtesy Galerie Elisabeth & Klaus Thoman, Vienna(A)

Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος, δύο ποιήματα

Καθώς το σκοτάδι απλώνεται πάνω στην πόλη
θ’ αρχίσεις πάλι εκείνο το παράξενο παιχνίδι
των λέξεων πάνω στο χαρτί.
Χωμένος στην έρημη γωνιά σου
θα κρυφτείς ξανά από τους άλλους
για να μπορέσεις μυστικά να φανερωθείς ακέραιος
μπροστά στον έκπληκτο εαυτό σου,
που δύσκολα περιμένει.
Το λαχταράς στ’ αλήθεια το παιχνίδι αυτό,
γιατί στο βάθος ξέρεις καλά
πόσο αξίζουν αυτές οι λέξεις,
πόσες θυσίες μέσα τους κουβαλούν
με πόσο αίμα και δάκρυ είναι φορτωμένες.

Οι μέρες που θα ‘ρθούν δε με τρομάζουν.
Θα παρελάσουν μπρος μου σα γνώριμοι φαντάροι
με βήμα κοφτό, συγκρατημένο, ήρεμο ύφος.
Εγώ, κρατώντας μια θέση βολική μέσα στο πλήθος,
θα καμαρώνω με την ανύποπτη σιγουριά
που δε γνώρισε τρικυμίες ή τις απέφυγε.

Οι μέρες που θα’ ρθούν δε με τρομάζουν.
Μαζί μου θα σβήσουν – γυμνές γυναίκες, ήμερες,
ολοκληρωτικά καταχτημένες.
Θα πάρουν μαζί τους το στερνό τραγούδι μου
– εκείνο το γνωστό τραγούδι, που φοβισμένα ψιθυρίζουμε,
όταν σκεφτόμαστε τρικυμισμένα όνειρα μιας άλλης εποχής,
ημέρες φωτερές,
ολόδροσα βήματα,
βραδυνά χωρίς υποψία.

*

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.