[η πρώιμη συνηγορία των έντονων αισθήσεων·
21/11/2025 § Σχολιάστε
Φύλλο 22
τίνα πως επαγγέλη τέχνη ασκεί, ω φίλε; την ζωγραφική έγωγε.(*) – ίσως η κουβέντα να έγινε σε μπαλκόνι. εκεί· με φρεσκοπλυμένο δέρμα δροσερό· να βλέπω το μέγα άνοιγμα μπρος καθώς ιστορούμε –κάτι βρίσκεται να ιστορηθεί – κι η κουβέντα να τείνει προς διαγραφή του σφαιρικού, το μερικό έχει το ενδιαφέρον· είναι εκείνο που γεμίζει τη σελίδα με λέξεις λεπτές, κανονικές, όπως χαλκογραφίες του Ματίς, το μηχανικό γρατζούνισμα του Michaux. το μερικό έχει το ενδιαφέρον· είναι ο τρόπος των φοβισμένων παιδικών προσώπων μέσα στο άπειρο πλήθος καθώς κοιτούν το χαρτί· είναι η πρώιμη συνηγορία των έντονων αισθήσεων· η μουσική που υποχρεώνεσαι ν’ αφήσεις στο μελαγχολικό και στο βαθύ.
..
(*)από «Περί Ζωγραφίας και Ποιήσεως διάλογος» – Ελληνικός Κώδικας 2268, Βατικανό. «Μετέγραψε ο Ουικέντιος Ιαννίνι» – δημοσιεύτηκε από τον Κ. Νίκα. Μέρος του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «λέξη /απρίλης ‘89» .
[Α’ δημοσίευση 26/02/2009
◉
.
.
[εκεί, στα σιωπηλά τοπία, γεννιέται η αυτογνωσία·
16/10/2025 § Σχολιάστε
Η μοναξιά είναι ένας καθρέφτης που κανείς δεν τολμά εύκολα να κοιτάξει. Στην αρχή μοιάζει απειλητική, μια έρημος αχανής όπου η σιωπή σε καταπίνει. Όσο όμως αφήνεσαι μέσα της, ανακαλύπτεις ότι η μοναξιά δεν είναι κενό, αλλά χώρος γόνιμος· ένα έδαφος όπου φυτρώνει η αλήθεια σου· η δική σου αποκλειστικά αλήθεια. Να αγαπήσεις τη μοναξιά σου σημαίνει να την αποδεχθείς όχι ως φυλακή, αλλά ως ιερό καταφύγιο. Εκεί όπου η ψυχή σου μπορεί να μιλήσει χωρίς μάρτυρες και χωρίς κριτές.
Η μοναξιά είναι ένας τόπος που οι περισσότεροι φοβούνται να διαβούν. Την ταυτίζουμε με την εγκατάλειψη, με το κενό, με τη στέρηση της ζεστασιάς των άλλων. Όμως η μοναξιά δεν είναι ποινή· είναι ο χώρος όπου δοκιμάζεται η αντοχή μας, αλλά και ο χώρος όπου γεννιέται η πιο καθαρή μορφή ελευθερίας. Μόνος, ο άνθρωπος παύει να φορά προσωπεία. Δεν έχει σε ποιον να αποδείξει κάτι, δεν χρειάζεται να παίξει κανέναν ρόλο. Μένει γυμνός απέναντι στον εαυτό του· κι αν αντέξει αυτό το γυμνό βλέμμα, τότε η μοναξιά μετατρέπεται σε καταφύγιο.
Να αγαπήσεις τη μοναξιά σου σημαίνει να την αγκαλιάσεις ως κομμάτι της φύσης σου. Να τη δεις σαν ένα δωμάτιο ήσυχο, όπου η ψυχή σου βρίσκει τον χώρο να μιλήσει. Όταν η βοή των άλλων σβήνει, τότε αρχίζει να ακούγεται η δική σου εσωτερική φωνή. Εκεί, στα σιωπηλά τοπία, γεννιέται η αυτογνωσία.
◉
[σκιές·
30/09/2025 § Σχολιάστε
χαρταετοί
stratos fountoulis, detail from the «Athanor» series / acrylic on canvas
στις αμοιβαίες συγκρούσεις υπάρχουν αχνές πιθανότητες, το χώμα οι λοφίσκοι οι πεδιάδες οι τσουκνίδες οι χρυσόμυγες που δέσποζαν πριν τη γιγαντιαία κουβέρτα της μητρόπολης κωδικοποιήθηκαν τακτοποιήθηκαν· ταξινομημένα όλα σε ηλεκτρονικές καρτέλες. Τόσα συμβαίνουν στην πόλη λογικό να ξεχαστεί κάτι. Ωραίο άλλοθι μου απαντά. Δεν την κοιτώ· αναμένω. Καλή ιδέα, απαντά (στη σκέψη μου) παίρνοντας με αγκαλιά -φιλώντας με στο μέτωπο. Πίσω από κάθε σκιά στέκονται στωικά τα διδάγματα, είναι οι κινούμενοι όγκοι, οι απτικές αισθήσεις των ωθήσεων και βάλε τώρα με το νου πόσες ακόμη άκαμπτες ή εύκαμπτες δημιουργούνται αξίες σε έναν τόπο μάλλον φολκλορικό· πού η μαγεία του λαξέματος γλυκιά μου; Ένα ποτήρι δροσερό νερό,
απαντά ψιθυριστά
A’δημοσίευση 16/03/2010
◉
.
.
[και αχ, το κάμποτο για σεντόνι·
10/09/2025 Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο [και αχ, το κάμποτο για σεντόνι·
άσκηση [6]
υδατογραφία σε χαρτί, 1996
Το ζώο βασιλεύει στην όσφρηση
-ραγιάδες, ραγιάδες-
τη γεύση την αφή•
το πνεύμα ζητιανεύει στην όραση
-ραγιάδες, ραγιάδες-
και μας κλαδεύει την ακοή.
[Νίκος Καρούζος]
Σαν βουλιαγμένο κεφάλι στο νερό, σαν φωλιασμένος δρόμος στη βουνοπλαγιά• όπως παραδείγματα κρυφά του λόγου, η απελπισία της μονόπρακτης Σαλώμης του Wilde, τα χρώματα, τα σχήματα, τα παλιά πλακέ ζωγραφιστά πακέτα τσιγάρων• οι ταπεινές, κίτρινες, περιφρονημένες σημειώσεις στο τελευταίο συρτάρι και τα τέρατα-τα τέρατα• τα τέρατα, κι η μυρωδιά του μούστου, η σβούρα, ο σπάγκος, η ιπτάμενη χρυσόμυγα και αχ, το κάμποτο για σεντόνι.
Α’ δημοσίευση 15.11.2011
αγριμολογος 