[Οι Ταλιμπάν στέλνουν τις κακοποιημένες γυναίκες… στη φυλακή «για προστασία»(!) ·
17/12/2023 § Σχολιάστε
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
An Afghan woman begs on a road in Kabul, Afghanistan, 11 April 2022. Photograph: EPA
Όταν μία γυναίκα κακοποιείται ζητείται από τους άρρενες συγγενείς να μην τη βλάψουν – Αν υπάρχουν ανησυχίες για την ασφάλειά της, φυλακίζεται
Ο ΟΗΕ καταγγέλει σε έκθεσή του ότι η κυβέρνηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν φυλακίζει τις γυναίκες που επιζούν από κακοποίηση και ισχυρίζεται ότι αυτό είναι για την προστασία τους.
Στο Αφγανιστάν δεν υπάρχουν πλέον καταφύγια γυναικών που χρηματοδοτούνται από το κράτος, καθώς οι Ταλιμπάν δεν βλέπουν την ανάγκη για κάτι τέτοιο. Η καταπίεση των δικαιωμάτων των γυναικών στη χώρα είναι από τις πιο σκληρές στον κόσμο.
Η Αποστολή Βοήθειας των Ηνωμένων Εθνών στο Αφγανιστάν (UNAMA) εξηγεί ότι τα φαινόμενα βίας κατά γυναικών και κοριτσιών στο Αφγανιστάν ήταν πολύ συχνά ακόμη και πριν οι Ταλιμπάν καταλάβουν την εξουσία. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο έχουν γίνει η νέα «κανονικότητα», δεδομένης και της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, που δοκιμάζει τη χώρα. Οι γυναίκες περιορίζονται ολοένα και περισσότερο στα σπίτια τους, αφού δεν τους επιτρέπεται να σπουδάσουν και να εργαστούν, γεγονός που ενισχύει την ευαλωτότητά τους στην ενδοοικογενειακή βία και τη βία από τους συντρόφους.
Στην εποπτεία αρρένων συγγενών ή στη φυλακή
Πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν το 2021, υπήρχαν 23 κέντρα ή καταφύγια προστασίας των γυναικών στο Αφγανιστάν, σύμφωνα με την UNAMA, αλλά έκτοτε εξαφανίστηκαν.
Αξιωματούχοι των Ταλιμπάν είπαν στην UNAMA ότι δεν υπάρχει ανάγκη για τα καταφύγια, καθώς οι γυναίκες πρέπει να είναι με τους συζύγους τους ή τα αρσενικά μέλη της οικογένειάς τους. Κάποιος είπε ότι τέτοια καταφύγια ήταν «μια δυτική ιδέα». Τι γίνεται λοιπόν όταν μία γυναίκα κακοποιείται; Ζητείται από τα αρσενικά μέλη της οικογένειας να δεσμευτούν να μην τη βλάψουν.
Σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν άρρενες συγγενείς για να μείνουν υπό την εποπτεία τους η γυναίκα οδηγείται στη φυλακή «για την προστασία της».
«Ο εγκλεισμός γυναικών που βρίσκονται ήδη σε κατάσταση ευάλωτη σε ένα τιμωρητικό περιβάλλον έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχική και σωματική τους υγεία, σημαίνει εκ νέου θυματοποίηση και τις θέει σε κίνδυνο διακρίσεων και στιγματισμού μετά την αποφυλάκισή τους».
Η ζωή των γυναικών στο Αφγανιστάν
Ενώ έγιναν προσπάθειες για την προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών μεταξύ 2001 και 2021 – συμπεριλαμβανομένων νομοθετικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων, η χώρα έχει γυρίσει δεκάδες χρόνια πίσω από το 2021 με την ανάκτηση της εξουσίας από τους Ταλιμπάν.
Τα κορίτσια στο Αφγανιστάν επιτρέπεται να φοιτούν μόνο στο δημοτικό σχολείο. Σε έφηβες και γυναίκες έχει επίσης απαγορευτεί η είσοδος στις σχολικές και πανεπιστημιακές τάξεις.
Δεν επιτρέπεται επίσης η παρουσία τους σε πάρκα, γυμναστήρια και πισίνες. Τα σαλόνια αισθητικής έχουν κλείσει, ενώ οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να φορούν μπούργκα, που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια τους. Πρέπει να συνοδεύονται από έναν άνδρα συγγενή εάν διανύουν περισσότερα από 72 χιλιόμετρα.
◉
[«…το χιτζάμπ οδηγεί την κοινωνία στην τελειότητα»
13/12/2023 § Σχολιάστε
H σύζυγος του Ιρανού προέδρου
η πρώτη κυρία της Τεχεράνης
Mέχρι σήμερα οι σύζυγοι των προέδρων του Ιράν περνούσαν πρακτικά απαρατήρητες, καθώς οι εμφανίσεις και οι παρεμβάσεις τους ήταν σπάνιες. Η σημερινή πρώτη κυρία, ωστόσο, σπάει αυτή την παράδοση της Ισλαμικής Δημοκρατίας μιλώντας στους «Financial Times» για τη ζωή της και τις αντιλήψεις της. «Είμαι καθηγήτρια και επικεντρώνομαι στις φιλοσοφικές θεωρίες» είπε από το γραφείο της στο κρατικό Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης η 58χρονη Τζαμιλέχ-Σαντάτ Αλαμολχόντα, η οποία έχει συγγράψει μέχρι στιγμής οκτώ βιβλία και έχει αναθρέψει δύο κορίτσια στα 40 χρόνια συμβίωσης με τον νυν πρόεδρο Εμπραχίμ Ραϊσί. «Το προφίλ της βοηθά τον Ραϊσί να μη μοιάζει τόσο σκληροπυρηνικός» σχολίασε ένας πρώην αντιπρόεδρος που θεωρείται μεταρρυθμιστής. Πάντως, σε ένα από τα θέματα που αφορούν άμεσα τις γυναίκες και έχουν πυροδοτήσει έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, υιοθετεί την επίσημη πολιτική λέγοντας: «Η φιλοσοφία της χιτζάμπ έγκειται στο ότι οι γυναίκες οφείλουν να οδηγήσουν την κοινωνία στην τελειότητα». [formedia.gr]
[…] Μεγάλο μέρος της δημοσιευμένης δουλειάς της Aλαμολάντα, που περιγράφεται στο The Feminine Art of Living και στην Ισλαμική Θεωρία της Εκπαίδευσης, επικεντρώνεται σε ζητήματα γύρω από τη γυναικεία ηλικία και τον τρόπο εφαρμογής των θρησκευτικών διδασκαλιών στην εκπαίδευση.
Για αυτήν, η «ουσία» μιας γυναίκας μειώνεται εάν επικεντρωνόταν στο «κυνήγι της δύναμης και του πλούτου» και όχι στα πιο σημαντικά ζητήματα, όπως οι ισχυρές οικογενειακές και συναισθηματικές σχέσεις. Για όσους αγκαλιάζουν ή εποφθαλμιούν έναν δυτικό τρόπο ζωής «το τίμημα της ανεξαρτησίας τους ήταν η υποβάθμιση της θηλυκότητάς τους σε ένα επιφανειακό αξιοθέατ», είπε
Τόνισε την ανάγκη να διατηρηθούν ζωντανές οι παραδοσιακές αξίες όπως η ηθική διαβίωση, πολύ περισσότερο επειδή ο κόσμος βρισκόταν σε μια «ιστορική καμπή». «Η έλλειψη ηθικής θα οδηγήσει στην καταστροφή του περιβάλλοντος, του πολιτισμού, του πολιτισμού και της ανθρωπότητας», είπε. «Η ηθική διαφθορά και η ασέβεια μπορούν να καταστρέψουν την ανθρώπινη φυλή νωρίτερα από μια ατομική βόμβα». [newsbomb.gr]
◉
[η ανοχή στην επαναστατική βία και τις κυνικές αποφάσεις της «Επανάστασης» ·
04/12/2023 § Σχολιάστε
Η ΑΓΑΠΗ ΣΚΟΝΗ ΚΑΙ Τ’ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΠΝΟΣ
Το όπιο των διανοουμένων και το νόημα της Ιστορίας
Στη σταλινική φιλοσοφία, το «προνομιακό» ή «τελικό» στάδιο, η τελευταία φάση εξέλιξης και πολιτικής προόδου, δεν καταλήγει σε μια ιδανική κατάσταση αλλά οδηγεί συμβατικά και κοινότυπα γεγονότα. Στα μάτια των ορθόδοξων, όταν ένα κομμουνιστικό κόμμα καταλάβει την εξουσία επέρχεται το αναγκαίο πολιτικό ρήγμα, το σχίσμα, είναι το σημείο καμπής που οδηγεί στην αταξική κοινωνία. (Raymond Aron, The Opium of the Intellectuals, page 156). Στην πραγματικότητα δεν εφαρμόζεται καμία ουσιαστική αλλαγή, οι ίδιες αναγκαιότητες συσσώρευσης πλούτου, ανισοτήτων στις αμοιβές, κίνητρα και πειθαρχικά μέτρα συνεχίζουν να υπάρχουν και να κυριαρχούν και μετά την «επανάσταση». Όμως η ιδεολογική ορθοδοξία όλες αυτές οι κατάρες του βιομηχανικού πολιτισμού αλλάζουν νόημα, καθώς πλέον κυριαρχεί το προλεταριάτο και οικοδομείται ο σοσιαλισμός.
Ταυτίζοντας το ιδανικό και το ιστορικό γεγονός με τον στόχο που είναι «ιερός και επερχόμενος», το ιδεολογικό ιερατείο και οι κομματικοί πιστοί απορρίπτουν μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού τους κανόνες, τα ιδανικά και τη «συσσωρευμένη ιστορική σοφία» που οι ανά τον κόσμο και τους αιώνες ηγέτες αξιοποιούν για να περιορίσουν τα ατομικά πάθη και τους εγωισμούς προς όφελος του κοινού καλού και της συλλογικής ευημερίας. Οι θιασώτες του Σταλινισμού σταδιακά αλλά μεθοδικά θέτουν στο πολιτικό περιθώριο τη συνταγματική διακυβέρνηση, τις νομικές εγγυήσεις και τη διάκριση των εξουσιών, όλο το ιστορικό οικοδόμημα του πολιτικού πολιτισμού που δημιουργήθηκε ανά τους αιώνες, με στόχο την επιβολή της νέας μεσσιανικής πολιτικής ορθοδοξίας.
Το «ιερατείο και οι πιστοί» αποδέχονται την ύπαρξη και τη λειτουργία του ολοκληρωτικού και απολυταρχικού, αυταρχικού κράτους στην υπηρεσία της «Επανάστασης». Δεν ενδιαφέρονται ούτε για τον πολιτικό πλουραλισμό, ούτε για τα διαφορετικά ανεξάρτητα κόμματα, ούτε για τις αυτόνομες εργατικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δεν εναντιώνονται ούτε σε δικηγόρους που τρομοκρατούν τους πελάτες τους, ούτε σε δικαστές που εξαναγκάζουν κατηγορούμενους να ομολογήσουν εγκλήματα αποκυήματα φαντασίας. Για τους ιδεολογικά ορθόδοξους, η «φιλελεύθερη δικαιοσύνη» εφαρμόζει άδικους νόμους, ενώ η «επαναστατική δικαιοσύνη» παράγει ριζικές λύσεις σχετικά με το πρόβλημα της «πολιτικής συνύπαρξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης».
Οι ηγέτες που δεν ισχυρίζονται ότι είναι αυθεντίες και προφήτες, και δεν υποστηρίζουν ότι κατέχουν την ιστορική αλήθεια, ούτε ότι γνωρίζουν τον τελευταίο λόγο της ιστορίας, διστάζουν να αναλάβουν ευθύνες και να εφαρμόσουν πολιτικές με στόχο που θα επιφέρει υψηλό κόστος, είτε σε υλικό επίπεδο είτε σε ανθρώπινες ζωές. Αντίθετα το «πολιτικό ιερατείο και οι πιστοί» δεν έχουν αναστολές και δισταγμούς, η πολιτική στόχευση «αγιάζει τα επαναστατικά μέσα» και τις παράπλευρες απώλειες. Βαθιά ηθικιστές όσων αφορά το επαναστατικό παρών, το πολιτικό και κομματικό ιερατείο και οι πιστοί σε επίπεδο δράσης είναι βαθιά κυνικοί και αμοραλιστές.
Οι διανοούμενοι της «επανάστασης» διαμαρτύρονται κατά της αστυνομικής βίας, κατά του απάνθρωπου ρυθμού της βιομηχανικής παραγωγής και της αυστηρότητας των «δικαστηρίων του αστικού καθεστώτος» για τις εκτελέσεις κρατουμένων των οποίων η ενοχή «δεν έχει αποδειχθεί ατράνταχτα». Κριτήριο για την επαναστατική δικαιοσύνη είναι ένας απόλυτος και ασυμβίβαστος «εξανθρωπισμός» που μόνον αυτός μπορεί να σβήσει την «ακόρεστη δίψα για δικαιοσύνη». Από τη στιγμή όμως που ο διανοούμενος θα αποφασίσει να αποδείξει την πίστη του στο κόμμα, το οποίο είναι εχθρικό όπως και αυτό στη καθεστηκυία τάξη, αποφασίζει να ανεχθεί και να συγχωρήσει την επαναστατική βία και τις κυνικές αποφάσεις της «Επανάστασης», όλα όσα δηλαδή μέχρι τώρα αποδοκίμαζε και καταδίκαζε. «Τα επαναστατικά μυθεύματα γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ ηθικής αδιαλλαξίας και τρομοκρατίας». Με πρόσχημα την προσπάθεια για ανακάλυψη του νοήματος της ιστορίας οι αναπόφευκτοι περιορισμοί σκέψης και δράσης καταβαραθρώνονται. (Raymond Aron – The Opium of the Intellectuals).
✳︎
©Δημήτρης Θωμάς ―meaculpa.gr
◉
Διαβάστε όλα: [τα όνειρα καπνός]
[τα ανθρώπινα πάθη είναι αναγκαία ·
01/12/2023 § Σχολιάστε
Μπαρούχ Σπινόζα (24 Νοεμβρίου 1632 – 21 Φεβρουαρίου 1677)
«Θεώρησα τα ανθρώπινα πάθη όπως η αγάπη και το μίσος, όχι διαστροφές της ανθρώπινης φύσης, αλλά ιδιότητες που της ανήκουν»
«Όταν καταπιάστηκα με την πολιτική, δεν είχα πρόθεση να καταλήξω σε καινοφανή ή πρωτάκουστα συμπεράσματα, αλλά μόνο σε όσα συνάδουν κατά τον καλύτερο τρόπο με την πράξη· και επιδίωξα να τα αποδείξω με βέβαιους και αναμφίβολους συλλογισμούς, συνάγοντάς τα από την ίδια την κατάσταση της ανθρώπινης φύσης. Προκειμένου να εξετάσω ό,τι αφορά την επιστήμη αυτή με την ίδια ελευθερία πνεύματος στην οποία μάς έχουν συνηθίσει τα μαθηματικά, αντί να περιγελάσω, να οικτίρω ή να καταραστώ τις ανθρώπινες πράξεις, μερίμνησα με ιδιαίτερη φροντίδα να τις κατανοήσω.
Έτσι, θεώρησα τα ανθρώπινα πάθη ―όπως είναι η αγάπη, το μίσος, η οργή, ο φθόνος, η έπαρση, η ευσπλαχνία και οι υπόλοιπες διακυμάνσεις της ψυχής― όχι ως διαστροφές της ανθρώπινης φύσης, αλλά ως ιδιότητες που της ανήκουν, όπως ακριβώς ανήκουν στην φύση της ατμόσφαιρας η ζέστη, το κρύο, η κακοκαιρία, ο κεραυνός και άλλα παρόμοια φαινόμενα. Ακόμη και αν είναι ενοχλητικά τα πάθη, ωστόσο είναι αναγκαία και έχουν καθορισμένες αιτίες, μέσω των οποίων προσπαθούμε να κατανοήσουμε την φύση τους· και η ψυχή μας αντλεί τόση χαρά από την ορθή κατανόησή τους, όση αντλεί και από την γνώση των πραγμάτων που ευχαριστούν τις αισθήσεις».
«Tούτο είναι πάντως βέβαιο, και στην Ηθική μας αποδείξαμε του λόγου το αληθές: οι άνθρωποι υπόκεινται κατά τρόπο αναγκαίο στα πάθη και είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε να λυπούνται όσους δυστυχούν και να φθονούν όσους ευτυχούν, και να είναι επιρρεπείς περισσότερο στην εκδίκηση παρά τη μεγαλοψυχία. O καθένας εξάλλου επιθυμεί οι άλλοι να ζουν σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του, να επιδοκιμάζουν ό,τι επιδοκιμάζει ο ίδιος και να απορρίπτουν ό,τι ο ίδιος απορρίπτει. Γι’ αυτό και, καθώς όλοι επιθυμούν εξίσου να είναι πρώτοι, συγκρούονται μεταξύ τους, προσπαθούν όσο μπορούν να καταδυναστεύσουν ο ένας τον άλλο και ο νικητής δοξάζεται περισσότερο για τη ζημία που προξένησε στον άλλο παρά για το όφελος που είχε ο ίδιος.
✳︎
[Μπαρούχ Σπινόζα: Πολιτική Πραγματεία, μετάφραση: Άρης Στυλιανού, εκδ. Πατάκη.
Πηγή: www.doctv.gr
◉
αγριμολογος 