αγριμολογος

Dante Alighieri (1265-1321)

Mε βάση τα αιώνια κοινά χριστιανικά ζητήματα/θέματα της απόρριψης, της λύτρωσης και της αναγέννησης, μια αλυσίδα ενός συνεχή κύκλου ανανέωσης με βάση το θάνατο, όπου ο θάνατος είναι ηθικός, παρουσιάζεται ως ένας σιωπηρός ηθοποιός. Συμπληρώνοντας τις εικόνες, ο Δάντης ταξινομεί την κόλαση βασισμένος στις γήινες αμαρτίες, εξηγώντας λεπτομερώς τις θεμελιώδεις αλήθειες του Χριστιανισμού μέσω της Θείας Κωμωδίας.

Ανασκοπώντας τις παραλλαγές και τις συνέπειες κάθε είδους ανθρώπινης κατάστασης, ο Δάντης μας ταξιδεύει μέσα από μια σκιώδη αντανάκλαση των πρώην ζωών που αφαιρέθηκαν από την ανθρώπινη φύση και πάντα με… δική τους ελεύθερη βούληση.

Προχωρώντας στην Κόλαση και στο Καθαρτήριο της Θείας Κωμωδίας, ο Δάντης προκαλεί/προσκαλεί μέσω της μεταφοράς του προσκυνήματος· συνεχώς στον αναγνώστη να διερευνήσει τη θεϊκή πρόθεση που κρύβεται στις ηρωικές, παγανιστικές αναζητήσεις της αρχαιότητας, να ανακαλύψει τη «σιωπηρή» προφητεία του Χριστού ώστε να διατηρηθεί ως συνέχεια μιας ιστορικής αποκάλυψης, μια προκαθορισμένης, τελικής μετάβασης στην ουράνια ευδαιμονία…

Ο Δάντης μας εισάγει έμμετρα, με τις δικές του «αρχές διαμόρφωσης της αιωνιότητας», τη μορφή και τη δομή της Θείας Κωμωδίας καθώς και την ολοκληρωμένη απεικόνισή της.

Επιλέγω από το Άσμα IV:

72 […]
«Ώ εσύ, τις επιστήμες και τις τέχνες που τιμάς,
σαν ποιοι ‘ναι τούτοι που τόσο δείχνουν μεγαλείο,
75 πού από τους άλλους ξεχωρίζει η συμπεριφορά;»
Κι αυτός σε με: «Η τιμημένη η φήμη
78 που ακούγεται γι’ αυτούς κερδίζει κι έτσι τους ξεχωρίζει».
και τότε ακούω μια φωνή:
«Τιμή στον μεγάλο ποιητή·
81 η σκιά που επιστρέφει, πού ‘χε ξενιτευτεί».
Όταν σταμάτησε η φωνή κι έγινε ησυχία,
τέσσερις μεγαλόπρεπες βλέπω σκιές να πλησιάζουν:
84 Οι όψεις τους δεν έδειχναν ούτε χαρά ούτε λύπη
[…]
– Dante Alighieri, Η Θεία Κωμωδία –Κόλαση, μτφρ: Ανδρέας Ριζιώτης, εκδόσεις Τυπωθύτω-Γιώργος Δαρδανός

Ελπίζω λίαν προσεχώς να πεταχτώ έως το φοβερό Άσμα XXXIII του κόμη Ουγκολίνο.

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.