αγριμολογος

βούρτσα από αλογότριχα

Ώτοστοπ του Νάσου Βαγενά (1945 – )

Ξεσκονίζω το δέρμα μου με μια βούρτσα από αλογότριχα δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι αντιστέκομαι στο θάνατο. Είναι μάλλον ένα φλύαρο σχόλιο στην αρμονία του ποιήματος της φθοράς. Πατάω άσπρα τριαντάφυλλα. Ο ήλιος που μπαίνει από το παράθυρο μου πριονίζει το λαιμό. Ώ το φως, το τετράγωνο φως. Η κάθε μέρα είναι μια άβαφη αίθουσα αναμονής σ’ ένα τοίχο της οποίας κρέμεται ένα ασπρόμαυρο αντίγραφο των «Δεσποινίδων της Αβινιόν».
Πίνω πορτοκαλάδες. Αγγίζω την οροφή (είναι φτιαγμένη από κασσίτερο). Ο αέρας μυρίζει γλυκάνισο κι από την καυτή μπουκαπόρτα του έρωτα έρχονται με απίστευτη καθαρότητα οι δύο πρώτοι στίχοι του επιγράμματος των Ψαρρών.

*
Περισσότερα για τον ποιητή και δοκιμιογράφο Ε Δ Ω >

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.