αγριμολογος

❀

Αν φεύγοντας από το διαμέρισμα εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα τον είχε παρηγορήσει μία εντύπωση που σκεφτόταν ήδη κατά τον ερχομό του, ότι: αν εκείνη η μικρούλα που τον είχε συνοδεύσει εκεί στο χωλ, εκεί που πρωτοείδε τα ονειροπόλα της μάτια στο σκοτάδι φτερουγίζοντας ψηλά καταπάνω του. Μιαν εντύπωση που θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη αλλά θα προσέδιδε μια διακριτική χάρη σε ‘κείνη τη μικρούλα που δεν θα ξέχναγε ποτέ. Θα τον ακολουθούσε έως ότου ενταχθεί μόνιμα στη μνήμη του. Αλλά ξέχασε κ α ι αυτή τη φορά ότι αυτό το μικρό πλάσμα ήταν κάτι ασυνήθιστα ζωντανό και τρυφερό, και το προσπέρασε. Επρόκειτο για ακόμη ένα «Αν» που ορθωνόταν και πάλι μπρος του,

σαν γιγάντιο βουνό.

*

Όλα κατηγορίας [Χαρταετοί]

❀

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.