[όπως θάλασσα σε πιώμα πρωινού ·
15/10/2020 § Σχολιάστε
Κυριακή Βυρίνη, Αναπόκριτα
©αγριμολόγος
❈
(XVII)
Ιούλιος καύσωνας
Και φτιάχνεις μια βροχή
Στα μάτια μου
Πιο κάτω
Στη πιο μικρούλα λέξη σου
τρις το άνοιγμα της σάρκας
όπως διαβάζω από την έσω ρίζα
της πηγής ως τις κορυφές της
Αφή
Να εννοώ πλησίασμα δαχτύλων και παλάμης
κι όπως το τρέμισμα στο έξω μουέτσι και η σχισμή κι ο πόνος ο μέσα
Κι έπειτα καύλα
και στο μου σταυρώνει
το σκίσιμο στα σωθικά ως επάνω
απ’ τον αφαλό να βγει ως και τη γλώσσα
ύστερα…
ύστερα να σ’ αγαπήσω θέλω
όπως σάρκα σε σάρκα
όπως φωτιά σε φωτιά
όπως θύελλα
όπως νάμα
όπως θάλασσα σε πιώμα πρωινού
όπως άνεμος σε πρόσωπο να το στεγνώσει
όπως γαλήνη
όπως…
έχω κάτι σπασμένες επιθυμίες
από κραυγές σάρκας αφρόντιστης
φτερά παιδικά
πτήσεων μοναχικών
ένα κορμί που αναχωρεί
πηγή που ερημώνει
η φθορά με καθορίζει
ο χρόνος με τρώει
κι ας είναι που στις λέξεις σου
λιγώνομαι, κλαίω, υγραίνομαι
πως, με ποιο κορμί δικαίωμα σηκώνω
να σε αγαπήσω;
Γι αυτό σου λέω…
Στόμα να μένω
Να σ’ ανασαίνω χείλη
Χείλη να σε μιλάω γλώσσα
Γλώσσα να σε αρταίνομαι μάτια
Μάτια να σε διαβάζω ψυχή
Ψυχή να σε χορταίνω
Μα πιο πολύ χέρια
Χέρια να σε χαϊδεύω
Και μια καρδιά να σε χωράω.
*
©Κυριακή Βυρίνη
αγριμολογος 