αγριμολογος

«[…]Εκτός επίσης από το ολοφάνερο «δέσιμο» του Μαρινάκη με τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, το οποίο διατυμπάνιζαν αμφότεροι με κάθε ευκαιρία και για το οποίο θα μας δοθούν πολλές αφορμές να επανέλθουμε στη συνέχεια, όλοι οι εργαζόμενοι στον όμιλο της Alter Ego λαμβάναμε προσκλήσεις για να παρευρεθούμε σε αγιασμούς με αφορμή συνήθως την έναρξη είτε της νέας ποδοσφαιρικής είτε της νέας δημοσιογραφικής περιόδου. Η προσέλευση στον εκάστοτε αγιασμό ήταν προαιρετική και προσωπικά δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να δικαιολογηθώ έστω και προσχηματικά για ποιο λόγο ουδέποτε προσήλθα σε αυτό το χαρμόσυνο μπουγέλωμα, αλλά κρίνοντας από τα βίντεο και τις φωτογραφίες που είδα εκ των υστέρων είμαι σε θέση να αξιολογήσω ποιοι από τους παρευρισκομένους συναδέλφους μου σφίγγονταν για να μην πεθάνουν από τη ντροπή και ποιοι για να μην πεθάνουν από τα γέλια. Ανέσυρα συχνά από τη μνήμη μου την περίφημη ρήση του ολλανδού σούπερ ντούπερ ποδοσφαιριστή Γιόχαν Κρόιφ «Εάν εισακούγονταν οι προσευχές όλων μας, όλα τα παιχνίδια θα έληγαν ισοπαλία» και σε περίπτωση που αποκτούσα ποτέ οικειότητα με τον Μαρινάκη, θα τον ρωτούσα πού ακριβώς επέρριπτε την ευθύνη τις χρονιές που ο Ολυμπιακός δεν έπαιρνε το πρωτάθλημα: ήταν χαλασμένο το stuff του αγιασμού ή ήταν απατεωνίσκος ο ρασοφόρος με την αγιαστούρα; Κοιτώντας μάλιστα και τα φωτογραφικά στιγμιότυπα από τον τελικό του Ολυμπιακού με την Φιορεντίνα στο Conference League του 2024, όπου ο μεν μητροπολίτης Σεραφείμ ευλογούσε επιδεικτικά τα συγκεντρωμένα πλήθη, ο δε Μαρινάκης εξίσου επιδεικτικά ασπαζόταν ξανά και ξανά ένα μικρό εικόνισμα της Παναγίας, αλλά και με δεδομένο ότι το αποτέλεσμα κρίθηκε από ένα γκολ που επικύρωσε το VAR, πολύ θα ήθελα να ζητήσω από το ευσεβές δίδυμο να με διαφωτίσει γύρω από τον βαθμό εξοικείωσης της Θεοτόκου με τη νέα τεχνολογία.[…]»

[©Πέτρος Τατσόπουλος, Το Παιδί του Διαβόλου, εκδόσεις Μεταίχμιο (απόσπασμα)

link >>

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.