αγριμολογος

Δύο άκου, ένα λέγε

Όχι, δεν αναφερόταν σε περίφημα ζεύγη εραστών: Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Βελθάνδρος και Χρυσάντζα, Πάρις και Ελένη, Βερλαίν και Ρεμπώ, Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Μιμίκος και Μαίρη, Σαπφώ και Γογγύλα, Εδουάρδος και Κυρία Σίμσον.

Όχι, δεν αναφερόταν η παρουσιάστρια σε ονομαστές δυάδες συναγωνιστών: Αρμόδιος και Αριστογείτων, Φιντέλ Κάστρο και Τσε Γκεβάρα, Καραολής και Δημητρίου, Χίτλερ και Μουσολίνι, Δον Κιχώτης και Σάντσο, Ταρζάν και Τσίτα.

Όχι, δεν αναφερόταν η τηλεπαρουσιάστρια σ’ \ενωμένους από τη μοίρα δύο ισχυρούς: Ναπολέων και Γουέλινγκτον, Αχιλλέας κι Έκτορας, Ελισάβετ και Μαρία Στιούαρτ, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και Μωάμεθ, Βράχος και Κύμα.

Όχι, δεν αναφερόταν η τηλεπαρουσιάστρια της βραδινής εκπομπής σε ντουέτα αστέρων της Τέχνης: Τζίντζερ Ρότζερς και Φρεντ Ασταίρ, Ξανθόπουλος και Βούρτση, Νουρέγιεφ και Φοντέυν, Κορώνης και Φίλανδρος.

Όχι, δεν αναφερόταν η — κατά κομμώτριά της — ξανθή τηλεπαρουσιάστρια της βραδινής εκπομπής σε κοινής αποδοχής δίδυμα: Ανδροκλής και Λιοντάρι, Τέτζερης και Καπάκι, Αφεδρώνας και Βρακί, Μάρτης και Σαρακοστή, Βελόνα και Κλωστή, Ικτίνος και Καλλικράτης.

Όχι, δεν αναφερόταν η κατά — κατά κομμώτριά της — ξανθή, οστεώδης τηλεπαρουσιάστρια της βραδινής εκπομπής σε συνειρμικά διώνυμα: Κομμουνιστής και Καπιταλιστής, Χατζιδάκις και Θεοδωράκης, Ρήγκαν και Γκορμπατσώφ, Βουνό και Θάλασσα, Δάμων και Φιντίας, Ελύτης και Ρίτσος.

Όχι, δεν αναφερόταν η κατά — κατά κομμώτριά της — ξανθή, οστεώδης τηλεπαρουσιάστρια της βραδινής εκπομπής στα δίφορης αμάθειας ολισθήματα που έχει κάνει στο παρελθόν όταν μνημόνευε τους: Ρίμσκυ και Κόρσακωφ, Γιαννούλης και Χαλεπάς.

Αναφερόταν στη Σύρο.

Δεν είχε τίποτε άλλο να προβάλει η θαυμαστού ερέβους και εφιαλτικού γούστου εκπομπή της και έτεξε εκδήλωση στη Σύρο, για την οποία — ως και η ανωτέρω κυρία — εξανέστη. Και τότε ανέκραξε: «Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Εμμανουήλ Ροΐδη, και του Μάρκου Βαμβακάρη».

Μετά από αυτή τη σύναξη, τι απομένει να σκεφτούμε; — ότι η κυρία επικοινωνεί με το μυαλό της όπως ο διάολος με το λιβάνι — ή ότι, εκεί που έφτασαν τα πράγματα, θα πρέπει πια να συνηθίσουμε στην ιδέα του φάντη-παρουσιαστή στη ρετσινόλαδο-εκπομπή;

*
[Ερρίκος Μπελιές στο περιοδικό «λέξη» τ.81, Ιανουάριος, 1989]

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.