αγριμολογος

Marguerite Yourcenar για Oscar Wilde

❊

Mια άσκημη νύχτα ο κύριος Wilde, ακουμπισμένος στο στηθαίο του Pont-au-Change, κοίταζε το νερό να κυλάει και αναρωτιότανε αν δεν ήταν καιρός να τελειώσει αυτό το αστείο. Η ζωή, μια αποτυχημένη τραγωδία που κινδυνεύεις να πεθάνεις πριν από την πέμπτη πράξη ή, το χειρότερο, να επιζήσεις. Λοιπόν, «νικημένος, γελοιοποιημένος απ’ το νόμο», όπως το είπε o Verlaine για τον εαυτό του, δεν έπαιρνε άλλωστε κατάκαρδα τα πράγματα, ο κύριος Wilde κοίταζε την μαυρίλα του ουρανού, το σκοτεινό νερό και το γκρίζο στηθαίο, όταν επρόσεξε πως δεν ήταν μόνος. Ένας άντρας αξιολύπητος και κουρασμένος όσο και εκείνος, κοίταζε τον Σηκουάνα. Τι άλλο μπορεί να κάνεις μέσα στη νύχτα ακουμπισμένος στο στηθαίο ενός γεφυριού αν δε σκέφτεσαι την αυτοκτονία;
Ο Wilde συγκινημένος μισοκοίταζε σε αυτό τον σύντροφό της εξουθένωσης. Έπειτα βάζοντας το χέρι στο νόμο του υποτιθέμενου αυτοκτόνου, και μ’ ένα τόνο παρ’ όλ’ αυτά βρετανικό:
― Φτωχέ μου φίλε, είσαι απελπισμένος;
― Εγώ; είπε ο άνθρωπος που γύρισε σαστισμένος. Όχι Κύριε, είμαι Κομμωτής!
Είναι χαρακτηριστικό πόσο ο Wilde, αποκαμωμένος αλλά δανδής ως το τέλος, δεν μπόρεσε να πιστέψει πως η τραγικότητα και η κοινοτοπία θα μπορούσαν να ταιριάζουνε και πως ένας κομμωτής, επίσης, θα ήτανε ένας απελπισμένος.

Marguerite Yourcenar
μτφρ. Άννα Αγγ. Σικελιανού, περιοδικό λέξη, Μάιος 1990.

❊

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.