αγριμολογος

Από τη σειρά «Έπαφος», χαρακτικό ©στράτος φουντούλης, 1998

μην παραξενεύεστε για την υποκρισία που επιδεικνύουν σήμερα με την αταβιστική αντι-δυτική στάση και τα «ναι μεν αλλά» απέναντι σε εγκληματικές ενέργειες. Ούτε για το γεγονός, φυσικά, οτι απολαμβάνουν όλα τα προνόμια του πολίτη του δυτικού κόσμου (τα μεγαλύτερα που έχει γνωρίσει εως σήμερα η ανθρωπότητα δηλαδή)

ο ©Ευτύχης Βαρδουλάκης στο facebook

Ο Σαρτρ, τον οποίο απεχθάνομαι όσο κανέναν άλλο «διανοούμενο», για το χυδαίο ναρκισσισμό του και την αξιοθρήνητη διαδρομή του από συνήγορος των γκουλαγκ μέχρι παρκετέζα του Χομεϊνί, είχε πει μια από τις πιο κυνικές και σιχαμένες φράσεις που έχουν ειπωθεί: «αφιέρωσα όλη τη ζωή μου για να υποστηριζω ένα σύστημα στο οποιο ο ίδιος δεν θα ήθελα να ζω ούτε μια μέρα».

Όταν πολλοί (και οι επίγονοι τους) έχουν μεγαλώσει με τα «επαναστατικά» τσιτάτα αυτού του τύπου, μην παραξενεύεστε για την υποκρισία που επιδεικνύουν σήμερα με την αταβιστική αντι-δυτική στάση και τα «ναι μεν αλλά» απέναντι σε εγκληματικές ενέργειες. Ούτε για το γεγονός, φυσικά, οτι απολαμβάνουν όλα τα προνόμια του πολίτη του δυτικού κόσμου (τα μεγαλύτερα που έχει γνωρίσει εως σήμερα η ανθρωπότητα δηλαδή), αλλά ταυτόχρονα μισούν τον ίδιο, τις αξίες που τον θεμελίωσαν, τα πάντα όλα, συντασσόμενοι (ευθέως ή συγκεκαλυμμένα) με κάθε λογής αυταρχικά φασισταριά ανά την υφήλιο.

Δίπλα σε αυτούς βάλτε και εκείνους που ό,τι και να συμβεί, για οποιοδήποτε θέμα, θεωρούν ότι οφείλουν να διαφοροποιούνται από τη «μάζα», φτάνοντας συχνά στο σημείο να υιοθετούν κάθε παλαβομάρα, επειδή έτσι αισθάνονται «ψαγμένοι» και «αντισυστημικοί» ικανοποιώντας τον λανθάνοντα ναρκισσισμό τους και έχετε ένα «εξαιρετικό» αντι-δυτικό κοκτέιλ.

Να πούμε βέβαια οτι η Δύση δεν είναι αλάνθαστη. Ήταν πολλοί αυτοι που είχαν διαφωνήσει με τον δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ, που αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό την «Αραβική Άνοιξη», που ασκούσαν κριτική για την νωθρότητα στα μεγάλα και την υστερια στα μικρα που χαρακτήριζε την ΕΕ των τελευταίων ετών και που ήταν συχνά απέναντι σε «μόδες» της Δύσης. Αλλά αυτά λύνονται με τους θεσμούς και τις διαδικασίες που οι δημοκρατικές κοινωνίες εχουν δημιουργήσει, όχι με την αποδυνάμωση της απέναντι σε αυταρχικούς ηγέτες και αυταρχικά καθεστώτα, στα οποια οι «αντισυστημικοί» στόκοι δεν θα άντεχαν ούτε μια μέρα, εκτός φυσικά αν ήταν μέλη της εκεί αυταρχικής νομενκλατούρας.

◉

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.